6de Verslag: Argentinië van 4 t/m 22 maart '25

Hallo allemaal,

Inmiddels ben ik beland in het Argentijnse deel van Patagonië. Het is een prachtig gebied met veel natuurschoon. Helaas moest ik toen mijn winterkleding uit mijn koffer halen . Maar uiteindelijk beeindig ik Argentinië in Buenos Aires, waar het weer zomers warm is. Lees maar wat ik daar gedaan heb.

WOENSDAG 5 MAART: EL CALAFATE

Het ontbijt in dit hostel Anguilar House is inclusief, maar het stelt niets voor. Ze bieden wit stokbrood in plakjes gesneden met alleen zoetigheid : 2 soorten jam en caramel pasta. Gelukkig heb ik nog smeerkaas en tonijn wat ik erop smeer. En ik rooster het brood waardoor het te pruimen is.

Daarna bekijk ik welke bus ik 9 maart het beste kan nemen naar El Chalten. En wat de goedkoopste optie is naar Perito Moreno-gletsjer. Ik kies voor de bus van Marga Taqsa want bij hen kost een retour 60000 pesos. En voor de Perito Moreno-gletsjer kies ik het aanbod van mijn hostel wat 35000 pesos kost voor transport. Daarbij komt nog de parkentree van 45000 pesos ( samen ong. €70).

Het plaatsje El Calafate heeft niet veel te bieden . Het centrum bestaat voornamelijk uit een winkelstraat met veel souvenirwinkels, kledingwinkels, reisbureaus, restaurants, hotels en 1 supermarkt. Er is geen groentewinkel te vinden en er zijn slechts 3 bakkers die alleen wit brood verkopen . De meeste toeristen komen hier naar toe omdat het de uitvalsbasis is voor de beroemde Perito Moreno gletsjer. Een andere optie is de Upsala gletsjer en Glaciar Spegazzini, maar die liggen te ver weg om in 1 dag te doen.

Terwijl ik naar de terminal loop om buskaartjes te kopen, kom ik onderweg een Western Union tegen . Maar om 15.00 uur hebben ze al geen geld meer. Ik had dit al op internet gelezen dat als je geld wilt halen via Western Union moet je er vroeg bij zijn, anders is het op.

Daarna buskaartjes gekocht naar El Chalten en terug.Vervolgens ben ik een andere route gaan lopen naar het hostel waar ik de zandwegen kan vermijden.

Tot slot ben ik doorgegaan naar Laguna Nimez. Als je om dit meer een wandeling wilt maken van 1,5 uur kost dat 12000 pesos, maar als je wandelt over de boulevard dan zie je precies hetzelfde.

Het is mooi weer. De zon schijnt volop en de lucht is blauw, al staat er wel een flinke koude wind.

‘ s Avonds geef ik me op voor de shuttle naar Perito Moreno gletsjer voor morgenochtend.

DONDERDAG 6 MAART; Vanuit El CALAFATE naar PERITO MORENO

Om 9.20 uur haalt Francisco mij en een Zwitsers meisje op bij ons hostel met een minibusje voor de reis naar de Perito Moreno-gletsjer Het Zwitserse meisje gaat politicologie studeren in Amsterdam en leert via Duolingo Nederlands. Daarna gaan we nog 3 mensen ophalen . Een Argentijns stel en een Nederlands meisje uit Utrecht. Zij reisde 6 maanden door Zuid Amerika. Het is 80 km rijden naar Perito Moreno en we doen er ongeveer 1,5 uur over. We rijden een groot stuk langs het Argentino meer en zien mooie bergen waarvan de top bedekt is met sneeuw. We zien ook grote blauwe ijsschotsen op het meer drijven. Als we het National Park Los Glaciares binnenrijden, moeten we een entree ticket kopen. Ik moet 45000 peso's betalen en de 2 studerende meisjes betalen slechtst 7000 peso's. Maar helaas geven ze geen korting voor 60 plussers. Rond 11.00 uur komen we aan bij de gletsjer. Vandaar kun je vele routes over loopbruggen lopen : de blauwe, gele, rode, groene en paarse route. Ze zijn verschillend in lengte en moeilijkheidsgraad. Ze geven aan dat je over de blauwe route 2 uur doet en over de gele en rode en groene route ieder 1 uur Daar schrik ik van. Maar die tijden kloppen niet, want ik doe er veel minder lang over en kan ze allemaal lopen. Er zitten ook vele trappen omhoog en naar beneden in . Hier vandaan kun je van alle kanten de gletsjers bekijken. Regelmatig hoor je het geluid van afbrokkelend ijs. Dit komt doordat de ijswanden niet bestand zijn tegen het toenemende gewicht. De gletsjers hebben een oppervlakte van 250 km2, een hoogte van 60 meter , een lengte van 50 km en een breedte van 4,5 km. Het is de enige gletsjer in de wereld die nog groeit ipv te krimpen. De zware sneeuwval op grote hoogte zorgt ervoor dat de gletsjer langzaam vooruit schuift. De bomen in herfstkleuren steken er heel mooi tegen af. Het is jammer genoeg bewolkt maar wel droog. Er is regen voorspeld vanaf 13.00 uur , maar we hebben geluk dat het pas om 15.00 uur gaat regenen als we in de mini bus zitten. 10 jaar geleden ben ik hier ook geweest, maar toen heb ik niet die wandelingen over de loopbruggen gemaakt. Maar wel een boottocht gemaakt over het CANAL DE LOS TEMPANOS waarmee je dichter bij de gletsjers komt . Ook heb ik toen een wandeling ( met ijzers onder de schoenen) gemaakt over de gletsjers. Maar ik heb nu extra genoten van de wandelingen over de loopbruggen. Om 14.10 uur komt Francisco ons weer ophalen en zet mij om 15.30 uur af bij mijn hostel. Daar wissel ik 100 dollar tegen een koers van 1200 pesos per dollar bij de hostel eigenaresse. Op een ander briefje van 100 dollar stond iets geschreven en dat accepteerde ze niet. Dus ik hoop dat ik het tzt wel gewisseld krijg in Argentinië. Ze wilde me eerst een heel pak briefjes van 1000 pesos geven , maar daar was ik niet blij mee , want dat past nauwelijks in mijn money belt. Gelukkig kwam ze eventjes later met briefjes van 10000 op de proppen.

Toen ik daarna op stap wilde gaan regende het en het blijft de hele avond regenen.Daarom maak ik van een nood een deugd en zet de ontbrekende foto’s op mijn website.

VRIJDAG 7 maart: EL CALAFATE

Nadat ik als ontbijt bijna een heel wit stokbrood heb gegeten heb ik nog geen voldaan gevoel.

Om 10.30 uur ga ik op pad. Het is zonnig bij 7-11 graden, maar ook nu staat er een straffe wind. Eerst koop ik enkele bananen en sinaasappels bij de supermarkt , die kosten hier bijna €3 per kg.

Daarna loop ik naar het meer van Argentino. Dit is een groot blauwe gletsjer meer omringd door bergen met op de top sneeuw. Hier langs loopt een mooie lange promenade. Er lopen maar weinig mensen. Met dons jack en muts en handschoenen aan en met de zon in je gezicht is het best lekker. Op een windvrij plekje onderbreek ik mijn wandeling om in mijn boek te lezen.

Terug in mijn hostel maak ik kennis met mijn nieuwe kamergenoot: een Canadees die al in El Chalten is geweest en me een kaart geeft en uitleg geeft over de verschillende wandelingen die ik daar kan maken. Ook de website waar ik online een 3 dagen pas voor het Nationale park kan kopen.

‘s Avonds zet ik foto's en video's op facebook van de Perito Moreno gletsjer. Het is allemaal niet zo spannend. Maar gelukkig verveel ik me niet, ondanks dat hier niet veel te beleven valt .Nu kan ik tenminste aandacht schenken aan de foto's op de website en in mijn boek lezen.

ZATERDAG 8 MAART : EL CALAFATE

Tijdens het ontbijt vertelde ik tegen mijn Argentijnse kamergenoot dat het witte stokbrood totaal niet vult en dat ik daarna nog honger/ trek heb. Dat hoorde de eigenaresse van het hostel en bood mij haar zelfgemaakte bruin brood aan.Dat smaakte en vulde 100x beter dan het witte brood.En toen kreeg ik zelfs nog een tweede sneetje. Heerlijk ! Twee Argentijnse vriendinnen gaan zondag ook met de bus naar El Chatel. Afhankelijk van hun bus tijdstip spreken we af dat we samen met een taxi naar de busterminal gaan.

Daarna probeer ik via een website een 3 dagen pas te kopen voor het National Glaciares, maar dat lukt nog niet. Achteraf gelukkig maar.

Het is vandaag stralend weer: blauwe lucht , de hele dag zon , al staat er nog wel een koude wind. Net als gisteren middag loop ik eerst door de winkelstraat en vervolgens naar de kustpromenade bij het meer van Argentino. Waar ik afwisselend ga wandelen, lezen en schrijven. Zelfs om 18.00 uur is de lucht blauw en schijnt de zon. Dankzij het mooie zonnige weer is het toch nog een aardige dag geworden, maar het geeft geen voldaan gevoel. Ik ben liever doelgericht en lichamelijk en geestelijk actief bezig bij warme temperaturen. Maar het kan slechter. Ik mag niet klagen.

ZONDAG 9 MAART : van El CALAFATE naar EL CHALTEN ;

Helaas moest ik vanochtend genoegen nemen met het niet vullende witte stokbrood als ontbijt want de eigenaresse bood me niet haar eigen gemaakte bruin brood aan.

Tegen 9.00 uur loop ik naar de busterminal. De klim is weer een hele opgave. Gelukkig is het mooi weer en staat er niet zo veel wind. Ik doe er 35 minuten over. Bij de busterminal informeer ik naar transport naar de luchthaven in El Calafate voor zondag 16 maart.

Sin Fronteras biedt een shuttle aan voor 12000 pesos (ons hostel voor 20000 pesos) en hij komt me op zondag 16 maart om 9.00 uur ophalen bij mijn hostel. Om 10.00 uur vertrekt mijn bus ,maar eerst moet ik 3000 pesos betalen voor het gebruik van de terminal. Eerst zit ik naast een Japans meisje, maar die is naast haar vriendin gaan zitten en daarom zit ik heerlijk alleen. Het zonnetje schijnt , maar er staat een flinke wind. We passeren weer een steppelandschap met wat heuvetjes.Om 12.00 uur stopt de bus bij een restaurant waar we zo nodig naar de wc kunnen gaan en wat kunnen eten. De opladers werken niet in de bus en daarom krijg ik van de chauffeur een grote powerbank. Daarna rijden we door en ik hou ik me bezig met lezen en schrijven. Het merendeel van de busreizigers ligt te slapen, zoals altijd. Naarmate we dichter bij El Chalten komen worden de bergen hoger en er ligt meer sneeuw op. Het is een mooi gezicht. Om 13.45 uur arriveren we in El Chatel. Ik loop in 10 min naar mijn hostel WENUY. Het ligt niet aan de straatkant , maar achter een grasveld. Hier heb ik een dorm met 3 etagebedden die allemaal bezet zijn door mannen en vrouwen. Ik had om een onderste bed gevraagd en gekregen. Ik moet wel zelf het bed opmaken.Gezien de hogere dollarkoers moest ik meer betalen in pesos dan was opgegeven. Als ik boodschappen ga halen, begint het te regenen en blijft het stevig waaien. Hier zijn de prijzen nog hoger dan in El Calafate; 1 kg tomaten €4,71, 1 kg sinaasappels €3,03, 1 kg uien €1,72, een gesneden bruin brood €5.03, 1 liter extra gezoete yoghurt voor 7000 pesos (€ 6,- Het is guur en ongezellig buiten en ik ga terug naar mijn hostel. Er zijn verschillende mensen op de dorm en sommigen liggen op bed. Ik ben er al een beetje aan gewend dat men niets tegen een vreemde zegt , zelfs geen hallo of goede middag. Hier zeggen ze ook niet "Como estas” als begroeting. Ik ga eerst in de woonkamer bij de receptie mijn mails lezen en daarna ga ik rond 18.30 uur mijn eten klaar maken. Het is altijd weer wennen in een andere keuken, maar ik ben gelukkig alleen. Hier moet je je vaat ook afdrogen i.t.t. andere hostels waar je alleen hoeft af te wassen . Daarna ga ik verder lezen in mijn boek. Ik heb nog helemaal geen zin om me te verdiepen in de trekkingen. Dat komt waarschijnlijk door het slechte weer. De komende dagen hebben ze droog weer opgegeven muv donderdag . Hopelijk krijg ik morgen bij het informatiecentrum duidelijke uitleg wat ik wel en niet kan doen en tegen welke prijs en met en zonder pas. We zien wel. Als de zon maar schijnt en de wind gaat liggen dan ben ik al tevreden .

MAANDAG 10 maart, EL CHALTEN: Trekking naar MIRADOR DE LOS CÓNDORES en MIRADOR DE LAS ÁGUILAS en MIRADOR CERRO TORRE

Door de wind was de geiser van de douche uitgegaan en werd ik verrast door een koude douche.

Na het ontbijt loop ik naar het bezoekerscentrum is waar je informatie kunt krijgen over het national park los Glaciares. Daar krijg ik te horen dat een dagkaart voor buitenlanders 45.000 pesos (€39) kost ( voor Argentijnen 15.000 pesos (€13)voor studenten 7000 pesos en de korting voor 60 plussers hebben ze geschrapt. En voor een 3 dagenkaart betaal je als buitenlander 90.000 pesos ( €78). En dan te bedenken dat voor oktober 2024 de toegang tot het Nationaal Park gratis was. Voor de wandelingen buiten het Glaciares NP moet je ook betalen variërend van 10000 tot 28000 pesos omdat ze op privéterrein liggen . Daarna loop ik naar de kassa om een dagkaart te kopen. Toevallig hoorde ik een voorbijganger zeggen dat hij bij de Perito Moreno gletsjer was geweest en met dat ticket 50% korting zou krijgen op een dagkaart hier . Dus dan kost een dagkaart 22500 pesos ( €19,50 ) en dat scheelt een hoop. Ik moet het wel die dagkaart vandaag kopen want er mag niet meer dan 4 dagen tussen zitten.En toevallig had ik het ticket van de Perito Moreno bewaart en in mijn tas zitten. Wat een geluk!! En met het entreekaartje van vandaag kan ik morgen weer 50% korting krijgen. Toen ik wilde betalen met mijn master credit card werd die niet geaccepteerd. Gelukkig heb ik ook een VISA creditcard en die werd wel geaccepteerd. Zo sta je elke keer weer voor verrassingen. Daarna loop ik de berg op naar MIRADOR DE LOS CÓNDORES. Er stond zoveel wind op die heuvel dat ik bijna weggeblazen werd en ik niet op de rotsen durfde te gaan staan . Maar het uitzicht op de besneeuwde bergen was prachtig. Daarna loop ik naar de MIRADOR DE LAS AGUILAS. Ook hier stond veel wind. Dit uitzicht was wat minder spectaculair . Maar op de stukken dat het windstil was, was het heerlijk in de zon. Terug beneden loop ik door naar de MIRADOR CERRO TORRE. Op dit stuk stond veel minder wind en ondanks dat het continu bergopwaarts ging , was het heerlijk met de zon in mijn gezicht. Helaas had ik geen wandelstok en eten meegenomen omdat ik er niet op gerekend had dat ik vandaag al een wandeling zou maken. Gelukkig had ik wel mijn rode coltrui en wandelschoenen aangedaan. Het was verder dan ik dacht en de heenweg was bergopwaarts, maar de terugweg ging bergafwaarts en duidelijk sneller. Om 16.30 uur was ik terug bij het Bezoekerscentrum en had ik vandaag totaal 20 km gelopen . Daarna doorgelopen naar de busterminal om te informeren naar shuttles die naar bepaalde delen van het N.P. rijden voor 10000 pesos en van waar je terug kunt lopen naar El Chalten. Maar ik ben dan te moe om aktie te ondernemen. Ik moet er nog een nachtje over slapen .

DINSDAG 11 MAART: EL CHALTEN: CHORRILLO DEL SALTO enLAGUNA CAPRI

Ik heb toch besloten om weer een dagkaart te kopen met 50% korting met het ticket van gisteren . Eerst loop ik om 9.45 uur naar DEL SALTO ( waterval). Het is 3 km heen en 3 km terug. Ik loop via de Avenida San Martin en volg de weg. Op een gegeven moment gaat er een voetpad naar rechts, door een bos. Ik kom helemaal geen kassa tegen waar je een entree ticket kan kopen, dus was voor mij de entree gratis. Toen ik er bijna was, stuurde MapMe me een heuvel op en kon ik de waterval van bovenaf zien. Daarna teruggelopen waarvandaan ik de waterval van onderen af kon zien. Het is een mooie 20 meter hoge waterval. Het was vanochtend bewolkt maar rond 12:00 uur komt de zon door. Daarna loop ik terug. Vlak voor El Chalten staat een bord met FITZ ROY en wordt LAGUNA CAPRI aangegeven waar ik ook nog naar toe wil lopen . Dit is 4 km heen en 4 km terug. Hiervoor moet ik wel een entreekaartje kopen en krijg 50% korting dankzij mijn entreekaart van gisteren. De heenweg is best pittig en gaat alleen maar bergopwaarts. Ik krijg het warm en kan zelfs in mijn T-shirt lopen. Het uitzicht is prachtig op de gekleurde bergen en de pieken van de berg Fitz Roy. Hij is 3375 meter hoog en bedekt met sneeuw.

Uiteindelijk arriveerde ik bij LAGUNA CAPRI.

Dit meer is gevuld met blauw water en omgeven door oerbos. Vanaf hier heb je een fantastisch uitzicht op het Fitz Roy-massief. Ik eet daar op een strandje mijn boterham op en loop terug. De terugweg gaat een stuk makkelijker omdat het bergafwaarts gaat. Het blijft mooi weer met veel zon. Ik ,om ook nog een Nederlandse man tegen met zijn zoon. Daarnaast lopen hier veel Zuid Koreanen in Japanners in groepen. Overal staan mooie oude bomen die mooie vormen hebben.Om 17.30 uur ben ik weer terug bij de ingang van het park. Het is te mooi weer om direct terug te lopen naar het hostel, dus zoek ik een terrasje op dat in de zon ligt. Het voelt aan alsof ik op wintersport ben, maar zonder glühwein. Terug in mijn hostel ruik ik een gaslucht. Iemand had het gas niet uitgedraaid. Dus ik heb een ramp voorkomen.

WOENSDAG 12 MAART; EL CHALTEN: CHORILLO DEL SALTO

Vanochtend zet ik eerst foto's van het Los Glaciares Nationaal Park op facebook. Ik heb besloten om vandaag geen nieuwe dagkaart te kopen met korting, want ik ben nog te moe van gisteren, toen ik in totaal 25 km gelopen. Maar om helemaal niets te doen ligt niet in mijn aard. Dus ik besluit om maar weer naar de watervallen/CHORRILLO DEL SALTO te lopen.

Daar ga ik een half uurtje zitten en kijk hoe mensen zich uitsloven om een foto van zichzelf bij de waterval te maken. Daarna loop ik terug, het is bewolkt en de wind waait stevig. In Patagonië waait het vaak stevig omdat de warme wind van de evenaar botst met de koude lucht die vanuit Antarctica naar het noorden stroomt. Daarna loop ik terug naar het hostel. Dan begint de zon er goed door te komen. De zon is hier ongelooflijk sterk . Ik las dat Patagonië een van de grootste gaten in de ozonlaag heeft . Doch ik ga lekker buiten zitten op het grasveldje van het hostel. Het is echt een cadeautje. Ik kan daar heerlijk mijn boek “ liefdesbrief “ uitlezen. Bij mij komt een net gearriveerde Italiaan zitten. Hij vertelt dat hij nooit park-entree heeft betaald omdat hij om 7.00 uur start met de trekkingen en dan zijn de kassa's nog gesloten, en er wordt daarna niet meer gecontroleerd.

‘ s Avonds maak ik nog een ommetje om het dorpje heen en zie steile rotswanden waar mensen tegenop klimmen en heel veel chalets . Het dorpje is maar klein en heeft maar 3000 inwoners en leeft van het toerisme.

DONDERDAG 13 MAART: EL CHALTEN : LAGUNA TORRE.

Om 9.30 uur ga ik lopen . Het is mooi zonnig weer en 12 graden en blauwe lucht. Mijn plan was om weer naar de waterval/ CHORRILLO DEL SALTO te lopen . Maar onderweg realiseerde ik me dat ik wel wilde weten waar Hostel KAIKEN ligt, want daar had ik eerst een kamer/dorm gereserveerd ( maar geannuleerd). Ik herinnerde me ook nog dat bij de reviews werd geschreven dat het vlak bij een trekking route lag. (Ik ben trouwens blij dat ik dat hostel geannuleerd heb want het ligt een flink stuk van de busterminal af en je moet heel veel ijzeren trappen op ). En toen ik daar aankwam, zag ik een pad naar boven lopen en een paar mensen die naar boven liepen. Dit bleek een toegang te zijn voor SENDA a LAGUNA TORRE met een lengte van 2 x 9 km. Uit nieuwsgierigheid loop ik ook naar boven en zie geen kassa waar je een entree ticket kunt lopen. Dus mijn toegang tot het park is voor mij gratis vandaag. Maar ik loop alsmaar verder en ervaar dat de route niet al te moelijk is. Op een gegeven moment kom ik na 3 km bij de MIRADOR CERRO TORRE, waar ik maandag ook ben geweest. Maar nu loop ik verder met in het achterhoofd “ als ik moe word of het zat ben ga ik terug”. Maar ik ga door. Helaas moet ik veel mensen laten passeren die sneller lopen dan ik, want ik vind het niet prettig als mensen achter me lopen . Langs de route wordt aangegeven : 1 km van de 9 km en 2 km van de 9 km etc. En toen ik over de helft was, kreeg ik de overtuiging dat ik het wel zou halen . De route varieert met hellingen en dalingen, bos, lage planten, paden met grote stenen en rotsen maar ook zandpaden . Om 13.20 uur ( na bijna 4 uur gelopen te hebben ) arriveerde ik bij de Laguna Torre. Ik was helemaal verrast toen ik ijsschotsen in het water zag drijven. Het was een mooi gezicht ! . Er zitten mensen op het strandje hun brood op te eten . Ik doe dat ook en stap na 20 min. op. Het gaat nog goed, ik heb nog genoeg energie over. De zon is best warm en daardoor kan ik zelfs mijn donsjack en pullover uitdoen . Ik kom ook nog langs MIRADOR CASCADA MARGARITA. Op sommige stukken, met name daar waar veel grote stenen liggen, hebben ze zijpaadjes gemaakt die beter begaanbaar zijn. Uiteindelijk ben ik om 16.30 uur weer bij Hostel KAIKEN. Inmiddels heb ik vandaag toch maar weer 25 km gelopen.

Terug bij mijn hostel ga ik eerst buiten zitten met een kop koffie en geniet van de zon. Hier zitten wel heel veel irritante vliegen. Ik was ook mijn blauwe T-shirt uit in de wasbak en hang het buiten over een stoel. ‘ s Avonds maak ik een soort nasi voor twee dagen .

Via een email op naam van Booking.com, kreeg ik bericht dat het hostel in Buenos Aires problemen had met geld te innen op mijn opgegeven creditcard. In eerste instantie vertrouw ik zulke berichtgeving niet, vandaar dat ik een bericht stuur naar het Bike hostel of dat klopt of het een vals bericht is.

VRIJDAG 14 MAART: EL CHALTEN : MIRADOR CERRO TORRE

Van het Bike hostel in B.A. heb ik nog niets terug gehoord. Daarom stuur ik hen een WhatsApp bericht en ik bel ze op , maar ze nemen niet op. Ik moet er niet aan denken dat ze mijn gereserveerde kamer annuleren. Op een gegeven moment zie ik op mijn app van Booking.com dat ik mijn creditcard kan updaten , wat ik dan ook doe, en hoop dat het nu wel goed gaat. Daarna, rond 12.00 uur ga ik lopen. Ik probeer via het gratis pad bij hostel Kaiken, via de Sendero Torre, bij Mirador de Condor te komen, waar ik maandag ook ben geweest tegen betaling. Een langere wandeling kan ik vandaag niet aan, want ik ben nog moe van gisteren. Maar dat lukt niet en daarom ben ik maar doorgelopen naar MIRADOR CERRO TORRE. Hier ga ik op een bankje zitten en genieten van het uitzicht en de zon. Maar om 15.45 uur gaat de zon schuil achter de wolken en wordt het koud door de wind en loop ik terug.

‘s Avonds probeer ik het Circus Hostel in B.A. opnieuw te bellen via WhatsApp, maar ze zijn steeds in gesprek.

In de lounge zitten alleen maar Argentijnse gasten. Ze zijn erg eenkennig en praten alleen met elkaar en niet met buitenlanders, al doe ik mijn best om spaans te spreken.

ZATERDAG 15 MAART; van EL CHATEL naar EL CALAFATE

Na mijn ontbijt haal ik de lakens van mijn bed en deponeer ze in de wasmand en pak mijn laatste spullen in de koffer, want ik moet al om 10.00 uur uitchecken. Gelukkig mag ik wel gebruik maken van alle faciliteiten van het hostel

Vanochtend kreeg ik bevestiging van de betaling aan Circus hotel. Een hele opluchting !. Tegen 12.00 uur loop ik naar de busterminal voor de bus naar El Calafate om 12.30 uur. Het is een dubbeldekker en ik zit boven en geniet ik opnieuw van het berglandschap . Jammer dat de vlucht naar B.A. van zondag 16 maart is vervroegd van 13.30 uur naar 11.30 uur, waardoor ik niet de bus van 8.00 uur uit El Chalten naar de luchthaven in el Calafate kon nemen, want deze bus stopt ook bij de luchthaven. Daardoor heb ik 1 dag in El Chalten moeten annuleren en 1 extra nacht in hotel Anguilar in El Calafate moeten boeken . Om 15.30 uur komt de bus aan bij de busterminal in El Calafate. Daarna loop ik weer, via een omweg, naar hostel Anguilar. Hier schijnt ook de zon volop. Ik krijg nu dorm/ kamer 7 met 2 etagebedden. Op een “onderste bed" stond een briefje met “ gereserveerd voor Francine” en dat doet leuk aan. Ik hoefde maar 13000 pesos te betalen terwijl ik gerekend had op 16800 pesos, een meevaller dus. Daarna koop ik een pizza en fruit voor het avondeten. Ik hoop dat het hostel een oven heeft. Terwijl ik terug loop ga ik bij een park op een bankje zitten in de zon. Hier ga ik mijn verslag maken. Het is om 19.00 uur nog echt warm in de zon.

Daarna loop ik terug naar mijn hostel. Ze hebben gelukkig een oven , waar ik mijn pizza instop. Ondertussen loop ik naar mijn kamer en maak mijn bagage in orde ( op dat moment is ook een meisje uit Zuid Korea daar, maar ik kan niet met haar praten want ze spreekt geen Engels en Spaans alleen Zuid koreaans) Ik stop mijn dons jack ook in de koffer en haal mijn roze dunne jack eruit want het is warm , 24 graden in B.A. Dit doe ik ook met mijn trui en bergschoenen. Toen ik na een half uur terugkwam in de oven was mijn pizza deels zwart geblakerd. Door de roet eraf te schrapen was het nog deels eetbaar. Zonde! Daarna ga ik weer bij de receptie zitten en ga online inchecken bij aeroline Argentina. Daar zag ik dat ik maar 15 kg ruimbagage mocht meenemen en 8 kg resp. 3 kg handbagage. Dit had ik me niet gerealiseerd en schrik er wel van want volgens mij zat ik qua gewicht daarboven. En bij de meeste luchtvaartmaatschappijen moet je flink extra betalen als je boven de norm zit. Dus dan moet ik toch maar mijn donsjack, trui en bergschoenen aan doen in het vliegtuig. Rond 22.15 uur ga ik naar bed. De 3 kamergenoten liggen al op bed.

ZONDAG 16 MAART: van EL CALAFATE vliegen naar BUENOS AIRES

Ik ontbijt samen eten een groepje 60 plus Chileense volleyballers . Ze zijn hier op vakantie maar moeten ook tegen een team uit El Calafate volleyballen. Om 9.10 uur staat de chauffeur van busonderneming Sin Frontera voor de deur van mijn hostel in een personenauto. Onderweg vroeg hij of ik een ticket had om door de slagboom te gaan bij de luchthaven. Dat had ik niet en ik heb daar ook nog nooit van gehoord, want normaliter zit dat bij de transportprijs inbegrepen. Uiteindelijk nam de chauffeur er genoegen mee en reed door. In 15 min. waren we bij de luchthaven van El Calafate en hij trok een kaartje bij de slagboom die toen open ging en ik kon uitstappen bij de vertrekhal. Niks aan de hand. Om 10.00 uur konden we inchecken . Ook dat verliep geruisloos en niemand zei dat mijn bagage te zwaar was. Weer een opluchting !. Doch toen ik bij de boarding kwam, lieten ze mij een foto zien en vroegen of dat mijn koffer was. Ja, ik herkende mijn koffer. Toen realiseerde ik me ook welke Francisca men een paar keer had omgeroepen , doch de achternaam herkende ik niet , vandaar dat ik geen actie ondernam. Maar ik moest terug naar de incheckbalie en dacht “ mijn koffer is toch te zwaar”. Maar dat was niet zo, want ze vroegen mij daar of ik batterijen of accu’s in mijn koffer had. Eerst zei ik “ nee” maar toen realiseerde ik mij dat ik vier AAA batterijen in mijn koffer had zitten. Maar dat was het niet en toen verder gezocht en toen vonden ze mijn powerbank die ik onnadenkend in mijn koffer had gestopt. Toen ik die in mijn handbagage had gestopt , kon ik teruggaan naar de boarding .

ZIJ zagen ook dat mijn koffer kapot was en gaven me de tip om dat bij aankomst in B.A. op te geven.) Daar stonden ze al op me te wachten en ik stapte als laatste in het vliegtuig. Dus alles is toch goed gekomen ! Het vliegtuig vertrekt zelfs 15 min. eerder dan de officiële vertrektijd, dit heb ik nog nooit meegemaakt. De vlucht duurt 2 uur en 45 min. Om 15.20 uur landen we . Met een bus rijden we naar de vertrekhal .Nadat ik mij koffer van de loopband had gehaald ben ik mijn koffer schade gaan opgeven . De schade werd bekeken en ik moest mijn naam, thuisadres, telefoon en e-mail opgeven. Toen kreeg ik formulier met een QR code , waar ik nog meer gegevens moet opgeven ( dit kreeg ik nog eens per e-mail toegestuurd).

Daarna bel ik in de aankomsthal een Uber Taxi. Ik hoefde eigenlijk niet zo lang te wachten voor er een chauffeur gevonden was. ( Het is altijd moeilijk bij een luchthaven want daar wordt Uber vaak geweerd)

Het was een aardige jongen in een nette auto. In 20 min rijdt hij me naar het CIRCUS HOSTEL in de wijk SAN TELMO. Het is een groot hostel en de receptie doet niet onder voor een goed hotel met zelfs een lift. Ik krijg een polsbandje om en ik moet akkoord tekenen met de huisregels. Ik slaap weer in een dorm met 3 etage bedden op de 1ste verdieping ( onderste bed) Er zit een aparte wc en douche bij en een grote kluis. De deur gaat open met een pasje. Er is op dat moment niemand aanwezig op de kamer dus ik kan lekker mijn gang gaan. Ik kleed me om en doe mijn zomerkleding aan: bermuda en T-shirt want het is hier 24 graden . De winterkleding en bergschoenen kan ik voorlopig opbergen . Op de 5de verdieping bevinden zich de keuken en een mooi buiten terras. Daarna ga ik inkopen doen. Eerst loop ik naar de OVERDEKTE MARKT. Deze is erg groot. Daar zijn m'n veel eetgelegenheden en maar een paar fruitstalletjes. Vervolgens ga ik op zoek naar supermarkten . Er zijn er heel veel in B.A. , evenals groenten en fruit winkels . Ze zijn wel goedkoper dan die in Zuid-Patagonië. ‘ s Avonds kan ik heerlijk buiten op het terras van het hostel zitten want de temperatuur blijft hier ook ‘s avonds aangenaam.

MAANDAG 17 MAART: BUENOS AIRES:

De nacht verliep rustig .

Ook vanochtend kan ik heerlijk buiten op het terras ontbijten

De lucht is blauw en het wordt vandaag 27 graden .

Daarna ga ik het briefje van 100 dollar, waar op geschreven was, proberen te wisselen voor Argentijnse pesos bij Western Union. Ik leg wel de goede kant boven en ik kreeg zowaar 119.000 pesos, zonder dat men iets zei of opmerkte dat erop geschreven was. Ik was er wel blij mee.

Daarna loop ik door naar Puerto Madero waar de ferry vertrekt naar Uruguay. Daar kreeg ik vertrektijden van de ferry door en de prijs voor een retour. Helaas vertrekt op 22 maart geen ferry om 10.30 uur en dan blijft alleen 8.30 uur en 12.50 uur over. Aangezien je 1,5 uur voor de vertrektijd aanwezig moet zijn om in te checken , is 12 .50 uur de beste optie. En terug van Colonia de Sacromento naar B.A. moet ik de ferry nemen om 10.30 uur, want de volgende ferry gaat pas om 16.30 uur en dan ben ik te laat op de luchthaven. De prijs voor een retour is 117300 pesos , dus bijna 100 dollar. Ik had gehoord dat de shuttle van Tienda Leon vanaf de haven, waar de ferry van Colonia Express, rechtstreeks naar de internationale luchthaven EZEIZA ( Ministro Pistarini International Airport) zou rijden (33 km). Maar dat bleek niet het geval te zijn. Zelfs de terminal Maduro bleek verhuisd te zijn.

Het wordt almaar warmer. Onderweg trakteer ik mezelf op een ijsje van Jamin. Daarna loop ik naar PLAZA de MAYO in de wijk MONTSERRAT, hier ligt het presidentiële paleis, genaamd CASA ROSADA. Op dit plein komen elke donderdagmiddag om 13.30 uur de Dwaze Moeders bijeen. De Dwaze Moeders (Asociación Madres de Plaza de Mayo, Vereniging van Moeders van het Meiplein) is een groepering van Argentijnse moeders van Desaparecidos, verdwenen personen. Volgens cijfers van de Argentijnse regering verdwenen onder de dictatuur van de militaire junta, die het land van 1976 tot 1983 bestuurde, 13.000 mensen. Mensenrechtenorganisaties houden het echter op 30.000 verdwijningen. Er staat ook een gedenkteken. Ook de CATEDRAL METROPOLITANA ligt daar. Het is een mooie oude kerk en wordt beschouwd als een van de belangrijkste architectonische bouwwerken uit de koloniale tijd.

Daarna loop ik naar PLAZA REINA de Hollanda. Ik had daar een beeld van Maxima verwacht,maar er stond een beeldje van Anne Frank , geschonken door Maxima. Daarna doorgelopen naar een beeld van de Tango, waar een oude accordeon op een zuil stond.

Er wordt volop door toeristen gebruikgemaakt van de city sightseeing bussen. Ik geef er de voorkeur aan om alles lopend te doen in mijn eigen tempo. Ik heb 5 dagen de tijd om B.A te Tenslotte loop ik nog langs de estatua Mafalda, Susanita en Manolito, dit zijn bekende stripfiguren in Argentinië die de intellectuele middenklasse in de jaren 60 en 70 vertegenwoordigen.

Tegen 19.30 uur ben ik terug in Circus Hostel en loop meteen naar de keuken op de vijfde verdieping waar ik een pasta maaltijd klaar maak.

DINSDAG 18 MAART; BUENOS AIRES

Ik word vanochtend pas om 9.15 uur wakker: hoe is het mogelijk !. De 2 kamergenoten liggen nog te slapen.

Ook vandaag wordt het zonnig en 27 graden.

De receptionist van het Circus Hostel geeft me het adres waar ik de COLLECTIVO TIENDA LEON kan vinden, namelijk op de Terminal de Combi's Obelisco. En op Rome2Rio vind ik dat bus 8G vanaf de avenida de Mayo 1 x per uur ook naar de internationale luchthaven gaat. Naar beiden ga ik lopend naar toe om te kijken waar ze liggen en om nadere informatie te krijgen. De collectivo kost 10500 pesos en de bus maar 1000 pesos. Beiden doen er 1 uur over, afhankelijk van de verkeersdrukte.

Bij een kiosk laat ik alvast 1000 pesos op mijn Sube-kaart zetten ( dit is een soort OV kaart die ik gekocht en al gebruikt heb in Bariloche). Ook maak ik een foto van de OBELISK. Ditis een nationaal historisch monument en icoon van Buenos Aires. Gelegen aan de Plaza de la Republica. Het werd in 1936 opgericht ter herdenking van de vierhonderste verjaardag van de eerste stichting van de stad

Daarna loop ik naar TEATRO de COLON. De akoestiek van het theater wordt als een van de beste ter wereld beschouwd.

Er is veel autoverkeer op de vaak brede wegen in Buenos Aires, maar gelukkig zijn er ook stoplichten voor auto’s en voetgangers, want de Argentijnse automobilisten stoppen niet voor voetgangers op de zebrapaden. Het is warm , maar er is ook wat bewolking en wind waardoor de temperatuur dragelijk is.

Het is al 17.30 uur en ik heb het gevoel dat ik vandaag weinig gezien heb van cultureel B.A. Daarom loop ik nog naar het Congres van Argentinië/ Congreso de la Nación Argentina.

Het is een prachtig neoklassiek gebouw. Hier zetelen de senaat en de kamer van afgevaardigden van de regering van Argentinië.

Het ligt in een wijk, met meerdere geweldig uitziende gebouwen . In de buurt ligt ook het PALACIO BAROLO met een prachtige architectuur van een mix van neo-romantische en neogotische stijl en een koepel in Indiase stijl.

Daarna loop ik in 30 min terug naar mijn hostel . Ik heb vandaag weer veel gelopen, namelijk 18 km.

WOENSDAG 19 MAART ; BUENOS AIRES

Het is om 9.00 uur al lekker op het terras. Na mijn ontbijt vul ik het SCHADEFORMULIER in van Aerolinea Argentina. Dat valt niet mee want telkens verdwijnt een deel van de ingevulde informatie. Ik heb er geen foto van mijn trolleytas bij gedaan omdat het me niet lukte om de foto te verkleinen met mijn mobiele telefoon en dat was de voorwaarde. Ik ben benieuwd of het geaccepteerd wordt en ik een vergoeding krijg. Ik reken maar nergens op, want ze zullen wel een excuus vinden om niets te hoeven betalen .

Daarna ga ik met de bus 130 B naar de Jardin Japones ( Japanse tuin). Eigenlijk was ik van plan om daar naar toe te lopen , maar ik kwam er achter dat op mijn Sube-kaart ruim 4000 pesos stond, en dan is het zonde om dit niet te gebruiken ( dus ik had er geen 1000 pesos op hoeven te zetten om naar de Internationale luchthaven te gaan) Een ritje kost maar 800 pesos ( €0,70). Hij doet er 22 min over en passeert 14 haltes . Het is best druk in de bus .

Het is weer een nieuwe ervaring en het werkt perfect. Ik passeer vele mooie gebouwen en parken en dat voor zo weinig geld. Ook de Japanse tuin is de moeite waard. Daarna loop ik door naar Bosque de Palerno. Dit is een prachtig groot park met een grote vijver en bruggetjes en rozen parken . Ik loop er doorheen en fotografeer een meisje in een bruidsjurk, waarschijnlijk is ze 15 jaar geworden. Daarna loop ik richting Avenida Costanera Rafael Obligado in de hoop dat het een promenade langs de kust is, maar het is niet wat ik verwachtte. Daarna loop ik naar de begraafplaats / Recoleta cemetery. .Hier ligt o.a. Evita Peron begraven. Aangekomen bij de begraafplaats vragen ze aan buitenlanders een entreegeld van 17.620 pesos ( ruim €15) . Daar bedank ik voor. Ik overweeg nog om weer met de bus terug te gaan , maar ik ga toch lopen . Onderweg wissel ik bij Western Union nog wat dollars voor pesos.

Terug in mijn hostel spreek ik met een reislustige man uit Manchester, die 18 uur in de bus heeft gezeten vanaf de Iguazu Watervallen. Het heeft geen tijdslimiet voor zijn reizen en wil in oktober in Mexico zijn. Dus wat ik doe is maar een peuleschilletje.

DONDERDAG 20 MAART : BUENOS AIRES

Ik heb vanochtend alleen geslapen, de rest van de bedden waren leeg. Een mooie gelegenheid om een klein wasje te doen en mijn lichaam extra te verzorgen.

Het wordt vandaag 29 graden.

Vandaag koop ik een retourticket bij Colonia Express van Buenos Aires- Colonia del Sacramento op 22 maart 12.50 uur en terug op maandag 31 maart om 10.30 uur. Inmiddels is de prijs gestegen van 117.000 naar 122.600 pesos.

Dan ga ik uitzoeken hoe ik op 31 maart vanaf de ferry naar de luchthavenbuslijn 8 G op de Avenida Mayo kan komen. Er is wifi in het ferry gebouw dus ik kan een Uber Taxi bellen . Maar volgens Google Maps is er ook een bus, dichtbij het ferry gebouw, die daar naar toe gaat. En die vind ik. Dus ik heb 2 opties om op 31 maart bij de internationale luchthaven te komen voor de vlucht naar Madrid.

Terug in het centrum kom ik toevallig een groep tegen die de Free Walking Tour doet. Ik voeg me bij hen toe als ze naar de Plaza Mayor lopen. De gids spreekt overtuigend . Dat brengt me op het idee om morgen de hele free walking tour te doen die dagelijks start om 15.00 uur bij het Congreso de la Nación en lopen naar de Plaza de Mayo. Op de Plaza de Mayo dansen een man en een vrouw in een rolstoel de tango. Erg aandoenlijk !

‘ s Avonds krijg ik weer gezelschap in mijn dorm van 3 mensen uit Paraguay en 1 man uit Colombia. De Paraguayanen moeten morgenochtend al om 4 uur opstaan om het vliegtuig naar Córdoba te halen Daarom besluit ik om morgenochtend te gaan douchen.

VRIJDAG 21 MAART : BUENOS AIRES

Als ik om 7.30 uur opsta, zijn de drie Paraguayanen al vertrokken. Ik heb het niet gemerkt. Ik bel het thuisfront op via Whatsapp. Ideaal zo’n goed en goedkoop communicatiemiddel om in contact te blijven met de andere kant van de wereld.

Het is vandaag weer 29 graden, zonnig en onbewolkt.Ik slenter wat door de stad en kom op diverse plaatsen stelletjes tegen die de tango dansen. De Argentijnse tango bestaat niet uit één maar uit drie dansen , namelijk de tango de vals of tango wals, en de milonga. Elk van deze dansen heeft zijn eigen ritme. De tango is aan het einde van de 19e eeuw ontstaan uit een mengeling van Europese en Afrikaanse muziek-en dansstijlen.

Om 15.00 uur sluit ik me aan bij de free walking tour op de Congreso de la Nación . De gids spreekt Engels en is erg bezielend. Het is weer een grote groep die hem volgt.Hij vertelt over o.a.

• Dat het beeld van de “ pensador” op de Plaza Moreno, ongeveer 400 meter van het Nationaal Congres. Dat het rechtstreeks uit Parijs is gehaald en in 1907 is ingehuldigd.Het is een van de twee bronzen beelden die in de originele mal zijn gegoten die door Rodin zijn gesigneerd, dus het wordt beschouwd als een originele versie. Het beeld is gemaakt van brons en staat op een stenen sokkel. Het stelt een naakte man voor die op een rots zit met zijn hoofd op de rug van zijn hand.
• De gids bevestigd ook dat de Argentijn niet stopt voor voetgangers ( dat heb ik allang ervaren ) ,
• dat de avenida. 9 de Julio een van de belangrijke verkeersaders in het stadscentrum van B.A. is. De naam is een eerbetoon aan de Argentijnse onafhankelijkheidsdag , 9 juli 1816. Het wordt de breedste straat van de wereld genoemd.
• dat voetbal alles is voor de Argentijnen,
• dat Evita nog steeds bewonderd wordt door de Argentijnen. Zij was de tweede echtgenote van de Argentijnse president Juan Peron (1895-1974) en first lady van 1946 tot haar dood in 1952. Ze werd niet politiek verkozen, maar had wel veel macht en invloed op het regeringsbeleid. Zij overleed op 33 jarige leeftijd aan baarmoederhalskanker.
• Het was de moeite waard.

Vannacht krijg ik gezelschap van 5 Argentijnse meisjes. Zij zijn waarschijnlijk gaan stappen in B.A. en komen pas middernacht terug.

ZATERDAG 22 MAART; van BUENOS AIRES naar COLONIA DE SACRAMENTO in URUGUAY

Vandaag zou mijn vader jarig zijn . Hij is op 52 jarige leeftijd overleden en is al 59 jaar dood en dat is 7 jaar langer dan hij heeft geleefd. Waar blijft de tijd !

Ik sta rond 7.30 uur op. De meisjes liggen nog te slapen.Als ik , na mijn ontbijt, terugkom in mijn dorm zijn die 5 meisjes netaan het inpakken op de grond waardoor ik nauwelijks loopruimte heb. Daarom sjouw ik mijn bagage maar naar de overloop bij de lift en ga daar inpakken. Tot overmaat van ramp gaat de enig overgebleven rits van mijn kleine rugzak ook nog kapot en het lukt me niet om de rits van mijn koffer sluitend te maken, Door al die consternatie besluit ik om toch maar een Uber Taxi te bellen , die slechts 4500 pesos kost (=€3,91). Hij brengt me naar de Colonia Express ferry. Ik moet 1,5 uur voor de vertrektijd van 12.50 uur al aanwezig zijn om in te checken. Er ontstaat een lange rij en het gaat erg langzaam. De bagage wordt gescand. Zowel bij de Argentijnse douane als bij de Uruguayaanse douane wordt een foto van je gemaakt en een vingerafdruk. Daarna moeten we met al onze bagage naar de ferry lopen. Daar kun je zowel binnen zitten als buiten op het dek. Ik ga buiten zitten en iemand sjouwt mijn koffer de trap op. Het lijkt op een feestje buiten : er loopt een meisje rond in een korte witte bruidsjurk en de jongens zijn luidruchtig aan het praten. Het is inmiddels bewolkt , maar het blijft droog en warm. Er is ook een grote winkel aan boord en een bank waar je geld kunt wisselen. Er valt niet veel te zien . Om 14.15 uur zijn we in Colonia de Sacramento. Maar het duurt minstens een half uur voordat we van boord zijn. Ook dan wordt onze bagage gecheckt

Daarna loop ik naar mijn hostel Casa Calma. Het eerste stuk is weer onverhard en het tweede stuk gaat iets omhoog. De eigenaar van het hostel staat me al op te wachten. Ik heb hier een kleine kamer van 12m2 met 2 bedden en de wc en douche bevinden zich naast de huiskamer, dus daarvoor moet ik naar buiten toe wat ik niet prettig vind. Er is een gezamenlijke keuken waar je kunt koken en waar ‘s ochtends het ontbijt wordt opgediend tussen 8 en 10.30 uur. Na me geïnstalleerd te hebben ga ik op zoek naar een Western Union. De eigenaar had geschreven dat er een Western Union dicht bij het hostel lag op de Avenida General Flores. Maar die was om 13.00 uur al gesloten op zaterdag. Daarna op zoek gegaan naar een andere Western Union . Ik vind er een die open was ,maar die wilde niet het totale bedrag uitbetalen wat ik zou krijgen. Dus ik zit dit weekend zonder Uruguayaanse pesos en kan de huur van mijn kamer nog niet betalen. Gelukkig neemt de hosteleigenaar genoegen met het feit dat ik maandag zal betalen. En ik kan hier ook boodschappen halen met Amerikaanse dollars. Dus ik hoef geen honger te lijden .

‘s Avonds om 20.00 uur begint het echt te regenen. En er is de komende 3 dagen regen voorspeld met name ‘s ochtends en 23 graden. Dat valt tegen want veel mensen komen hier naar toe voor het strand en om te zonnen.

Het is een klein en rustig hostel , zoals de naam al zegt “ Casa Calma” en naast mij verblijven hier een Duits jong stel en een ouder echtpaar uit Sydney .

Tot slot:

Ik heb inmiddels mijn reis in Argentinië ( bijna) beëindigd en ben ik gestart in Uruguay. De start is niet zo goed i.v.m. de regen , maar ik hoop dat dit wel zal veranderen gedurende de 10 dagen dat ik hier ben.

Daarover lees je meer in mijn volgende verslag.

Groetjes Francine

.