5de verslag Chili 2de deel, van 18 febr. t/m 4 mrt

Hallo allemaal,

Inmiddels zit ik weer voor de 2de keer in Argentinië . Maar hieronder vind je de beschrijving van Chili (2de keer) waar ik de plaatsen Puerto Varas, Castro op Chiloe eiland, Punta Arenas en Puerto Natales heb bezocht. Het weer was zeer wisselvallig bij lage temperatuur en dat viel tegen. Maar desondanks was het de moeite waard.

DINSDAG 18 FEBRUARI: PUERTO VARAS

Ik heb redelijk geslapen. In de dorm lig ik samen met 2 vrouwen uit Italië en Argentinië en 1 man. Die man is een rare snuiter. Hij heeft een groot litteken op zijn schedel, loopt mank en praat gebrekkig. Ik weet niet wat ik van hem moet denken want hij gedraagt zich ook vreemd.

De dag begint bewolkt en met 16 graden. En ik voel me niet lekker. Ik heb vanochtend al mijn rode trui aangedaan want ik had het koud. De hele ochtend en een deel van de middag ben ik druk geweest met mijn financiële administratie en het in orde maken van mijn weblog . Beide leverden de nodige problemen op , maar ik heb het geklaard en de blog de lucht ingestuurd.

Gelukkig komt in de loop van de middag de zon door en dan is het lekker in de zon. Ik loop nog langs bij de VVV voor wandeladvies. Zij geven me een stadswandeling en de mogelijkheid om te gaan wandelen in het National Park in Petrohue. Hier kan ik naar toe met een blauw busje wat elk half uur gaat.

Daarna loop ik nog over de boulevard langs het Llanquihue meer waarvandaan je de vullkanen Osorno en Calbuco kunt zien. Beiden bedekt met sneeuw. Ik zou graag de trekking naar de Osorno vulkaan doen , maar de volgende excursie is pas volgende week en dan heb ik Puerto Varas al verlaten .

Inmiddels heb ik ook een Western Union in de stad gevonden zodat ik weer Chileens geld aan mijzelf kan overmaken zonder te hoeven pinnen bij een ATM.

WOENSDAG 19 FEBRUARI ; PUERTO VARAS

Ik heb enorm liggen hoesten vannacht'. En het vervelende is dat ik daarmee anderen wakker maak. En om 5.15 uur gaat het alarm van mijn smartphone af. Ik was vergeten om, voordat ik ging slapen , mijn mobiele telefoon, alarm en wifi uit te zetten. Hoe is het mogelijk ?

Ook vandaag voel ik me niet optimaal. Ik heb het koud en ga bij de kachel zitten.

Ik zoek uit welke bus ik vrijdag naar Castro op Isla Chiloe kan nemen. Ik heb niet veel keus vanuit Puerto Varas. Alleen Cruz del Sur gaat daar naar toe. Het beste is de bus van 13.05 uur te nemen die rond 17.30 uur aankomt. Er is geen bus ‘s ochtends , wel later in de middag , maar dan kom ik ‘s avonds pas aan. Ook kijk ik waar mijn hostel Estation in Castro ligt en hoe ver het lopen is vanaf de terminal in Castro. Daarna ga ik eerst lopend naar de terminal van Cruz del Sur. In de route die MapsMe aangeeft zitten diverse trappen en hellingen en dat is niet prettig lopen met een trolley tas, dus ik ga na welke route een beter alternatief is zonder trappen . Bij de terminal van Cruz del Sur koop ik een ticket voor vrijdag om 13.05 uur.

Inmiddels is de zon gaan schijnen. Het is net als tijdens de wintersport: in de zon is het warm maar zodra de zon weg is, is het koud. Dus telkens jasje aan en jasje uit.

Daarna loop ik door naar het kantoor van Western Union. Daar moet ik op een apparaat mijn gegevens inbrengen . Ook mijn paspoort nummer, maar ik kan alleen maar cijfers inbrengen en geen letters, waaruit mijn paspoort

bestaat. Ik krijg gelukkig hulp van een paar mannen. Ze vullen maar wat cijfers in en uiteindelijk krijg ik mijn volgnummer. Als ik aan de beurt ben moet ik zowel mijn paspoort als mijn trackingsnummer door een gleuf geven. Dan zegt die man “ ik heb op dit moment geen geld” en ik reageerde verontwaardigd “ waar moet ik dan mijn geld gaan ophalen”. Maar het bleek dat ik eventjes moest gaan zitten en na 5 minuten kreeg ik mijn geld . Gelukkig, en dat ging een stuk sneller dan in San Martin .

Daarna ga ik broodjes halen bij de supermarkt, deze moet je ook wegen net zoals het fruit en de groenten. Vervolgens ga ik op een bank zitten in de zon aan het Llanquihue meer en daarna een wandeling maken over de promenade. Inmiddels is het al 17.30 uur en heb ik nog maar weinig van de stad gezien. Maar de stad is halverwege de 19e eeuw gesticht door kolonisten en is beïnvloed door de Duitsers

Op de Plaza de Armas is het gezellig . Hier speelt een zanger op zijn gitaar en zingt daarbij Engelse en Spaanse liedjes. Hier ga ik verder met mijn boek totdat de zon verdwijnt. Ik ben blij dat de trekking naar de Osorno vulkaan niet doorgaat want daar zou ik vandaag de energie niet voor hebben gehad.

‘ s Avonds ga ik op tijd naar bed en hoop snel weer te herstellen.

DONDERDAG 20 FEBRUARI; PUERTO VARAS

Ik heb beter geslapen dan gisteren en ook minder gehoest. Daar ben ik wel blij mee.

Vandaag ga ik naar het Nationaal Park Vicente Perez Rosales. Hiervoor neem ik in het centrum om 10.15 uur het blauwe busje met het opschrift Petrohue Een enkele rit kost 3500 pesos.

Het ligt 52 km van Puerto Varas vandaan en het is 1 uur rijden vnl. langs het Llanquihue meer. Ik werd afgezet bij de ingang van het park waar ik entreegeld moet betalen. Het is vrij druk met m'n Chileense bezoekers. Eerst loop ik naar de watervallen . Deze worden gevormd door de Petrohue rivier die stroomt door de lavarotsen. Het is mooi om te zien . Daarna heb ik nog twee wandelingen gemaakt door het park, namelijk de Sendero los Enamorados van 20 min. en de Sendero Carilemu van 45 min. Het zijn gemakkelijke wandelingen door een bosrijke omgeving met hier en daar mooie uitzichtpunten en bomen. Bij gebrek aan energie vind ik het heerlijk om met een slakke gangetje er doorheen te lopen met het liefst geen of weinig mensen om me heen. Vanaf vanmorgen en in het begin van de middag schijnt de zon af en toe zon en dan is het bloedheet , zelfs te heet om in de zon te zitten. Maar in de loop van de middag trekt de lucht helemaal dicht en met die wind wordt het koud.

Om 14.15 uur pak ik het busje weer terug en ben rond 15.30 uur weer in Puerto Varas.

Daar bezoek ik nog wat toeristische markten en luister naar de muziek op Plaza de Armas.

Ik voel me het beste als ik fysiek niets of weinig doe. Maar ik hoop dat het gauw over is, want zo geniet ik niet van mijn vakantie.

VRIJDAG 21 FEBRUARI: van PUERTO VARAS naar CASTRO op CHILOÉ:

Ik heb 10 uur , vrij rustig, geslapen. Ik had maar 1 kamergenoot, en die heb ik, denk ik, niet wakker gemaakt met mijn sporadische hoest.

Om 12.10 uur loop ik naar de terminal van Cruz del Sur. Ze hebben voor vandaag en de komende dagen regen voorspeld, zowel in Puerto Varas als in Castro, maar tot nu is het droog. De bus vertrekt om 13.05 uur en ik zit op de bovenste verdieping van de dubbeldekker. Het is 180 km van Puerto Varas naar Castro. Veel mensen zitten te slapen. De Bus stopt verschillende keren om mensen in-en uit te laden. We rijden deels over een snelweg, waar tol betaald moet worden .Het is bewolkt en de verwarming is aan in de bus. De omgeving is een beetje glooiend, met wat bos en een laguna. Het is minder groen dan ik verwacht had, misschien betekent dit dat er toch niet zoveel regen valt. Met een ferry steken we in 15 min een water over. Om 16.30 gaat het regenen. Ik heb al spijt dat ik hier naar toe ben gekomen . Ik zie mensen in dikke jassen lopen. Bij aankomst bij de terminal in Castro informeer ik meteen naar de bustijden voor maandag als ik terugga naar Puerto Montt. Ik koop nog geen kaartje, misschien hebben de andere busmaatschappijen een beter aanbod. Daarna loop ik naar het ESTACIÓN HOSTEL. Het zou maar 10 minuten lopen zijn en dat klopt ook, maar ik moet een hele steile helling af .Naar beneden is dat geen probleem, maar maandag moet ik met mijn trolley tas die steile helling op en daar ben ik wel bang voor.

De eigenaar van het hostel Sandro is een dikke goedlachse man . Hij zegt dat heel Castro bestaat uit steile hellingen en afdalingen en dat er voor mij geen alternatief is als ik maandag naar de bus moet ,of ik moet een taxi pakken. Ik heb een kleine 1 persoonskamer van 6 m2 en op de gang zijn 3 douches en wc's. Er is een goed uitgeruste keuken en een lounge. Ik ga meteen boodschappen doen bij de supermarkt, Er staat een lange rij voor het brood. Allemaal wachten ze op de nieuw gebakken witte broodjes. Hier vind ik eindelijk ongezoete yoghurt.

Daarna loop ik nog over de Plaza de Castro en stap de zeer opvallende San Francisco-kerk / Iglesia San Francisco de Castro binnen. Het is een van de 16 houten Chilote-kerken die op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staan.

De kerken van Chiloé zijn een groep van 16 kerken op de eilandengroep Chiloé, dat onder het Zuid-Amerikaanse land Chili valt. De kerken zijn tijdens het koloniale tijdperk gebouwd. De kerken zijn zo bijzonder, aangezien ze niet van steen maar van hout gebouwd zijn. De kerken zijn waarschijnlijk de beste voorbeelden van de zogeheten Chilote-architectuur. De kerken zijn in de 18e en 19e eeuw gebouwd in opdracht van de Spaanse kerk. De Spaanse kerk maakte gebruik van lokale architectuur en vakmensen, waardoor deze kerken ontstonden. De kerken zijn tegenwoordig een toeristische trekpleister en zijn sinds 2000 werelderfgoed.

De 16 kerken liggen allemaal in het oosten van de eilandengroep. De kerken zijn op zo'n manier gebouwd dat ze het natte klimaat van de eilandengroep kunnen weerstaan

Daarna ga ik terug naar het hostel. Het is bewolkt, maar niet koud.

‘s Avonds praat ik een hele tijd met een Chileens echtpaar uit Santiago de Chile. Hij spreekt goed Engels en heeft ook bij de KLM gewerkt en gestudeerd in Londen.

ZATERDAG 22 FEBRUARI : CASTRO op het EILAND CHILOE

Op het moment dat ik opsta regent het, maar als ik rond 10.30 uur op stap ga, is het droog. Ik doe mijn lange broek aan, mijn rode trui en roze jack , want de weersvoorspellingen voor vandaag zijn niet zo goed . Ik krijg van de hostel eigenaar, via WhatsApp, een stadswandeling.

Hier wat informatie over Isla Grande de Chiloé :

• Het is het hoofdeiland van een archipel (= eilandengroep) bestaande uit zeven eilanden.
• Het eiland strekt zich uit over een lengte van 180 kilometer en heeft een maximale breedte van ongeveer 50 kilometer.
• Het eiland bestaat hoofdzakelijk uit groen heuvelland; deels bebost en deels bedekt met extensieve landbouwgrond.
• Het heeft vele kleurrijke houten kerken, waarvan er 16 door UNESCO tot werelderfgoed zijn verklaard.
• Een toeristisch trekpleister zijn ook de kleurrijke houten huisjes op palen genaamd “ palafitos”
• De twee grootste stadjes van het eiland zijn Ancud in het noorden en Castro in het centrale deel van het eiland.
• De twee diepe baaien rondom Castro zorgen ervoor dat de stad langs drie kanten door water is omgeven.

Ik loop langs de kust waar op het plazuela el Tren oude treinen staan . Dan gaat het regenen en duik ik de overdekte Artesana markt in. Het lijkt wel winterverkoop want ze verkopen veel gebreide dikke truien , mutsen , handschoenen. Maar de regen duurt niet lang. Daarna loop ik naar allerlei uitkijkpunten. En zie je de kleurrijke 'palafitos' (huisjes op palen in het water) die geverfd zijn in allerlei kleuren .

Daarna loop ik 4,5 km naar het dorp Nercon. Hier staat La Iglesia Nuestra Señora de Gracia de Nercón.

• Dit is een katholiek kerkje.
• De Nercón, wat in Huillie "Tussen heuvels" betekent, was een inheemse missie die door de jezuïeten werd gesticht tijdens de kolonie, die later onder leiding kwam van de Franciscanen van Ocopa.
• Er zijn documenten die het bestaan ​​van een oude kapel in de zone in 1866 aantonen. De huidige kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Genade van Nercón werd gebouwd tussen 1879 en 1890 met goedkeuring van de bisschop van Castro.
• Het overheersende materiaal in dit neoromaanse gebouw was hout zoals lariks en cipres.
• Het is 40 meter lang, 15 meter breed en heeft een 25 meter hoge toren, waardoor het van grote afstand zichtbaar is. In het interieur van de tempel zijn pilaren te zien die halfronde bogen ondersteunen, evenals een gewelf van het schip met een verkleinde boog.
• Daarnaast herbergt de kerk waardevolle beelden, meubels en marmeren schilderijen die tot op de dag van vandaag bewaard zijn gebleven.
• De kerk is bij verschillende gelegenheden gerestaureerd, dankzij de steun van zowel publieke als private organisaties.

Ik bof want toen ik daar aankwam was deze kerk gesloten . Maar gelukkig ging hij om 15.00 uur open en kon ik hem ook van binnen bekijken. Daarna loop ik terug naar Castro. Ook op deze route zitten veel stijgingen en dalingen. Je ziet alleen een paar toeristen lopen , maar de lokale bevolking verplaatst zich alleen met de auto. Onderweg staan weer veel rijpe bramen waar ik me tegoed aan doe. Het weer is heel vervelend en erg wisselvallig, dan schijnt de zon 1 min. en dan regent het weer. Ik koop onderweg naar Chileense kruiden.

Terug op de Plaza de Castro ben ik getuige van een trouwpartij in de San Francisco-kerk. Hier worden uitgebreide fotoreportages gemaakt van jan en alleman voordat de trouwmis begint en vader begeleidt zijn dochter naar het altaar en moeder haar zoon.

Ik voelde me vandaag wel iets beter , maar ik hoest nog veel en geef veel slijm op. Ik hoop dat ik weer gauw de actieve frisse Francine wordt, want zo voel ik me nog niet. Alles is nog te veel.

ZONDAG 23 FEBRUARI, CASTRO op het EILAND CHILOE

Vanochtend regende het en ik loop met de paraplu op naar de San Francisco kerk. De mis begint om 9.00 uur

De kerk is maar voor ¼ gevuld. Ze zijn in Chili duidelijk minder gelovig dan in Midden Amerika. Het is inmiddels droog geworden. Daarna loop ik naar een paar bezienswaardigheden zoals de Palafitos aan de Noordkant van Castro. Ze zijn apart maar slecht onderhouden. Ook zie ik nog wat uitkijkpunten over de baaien , met de zon erbij ziet het er wel mooier uit.

Hier groet geen enkele Chileen je itt de mensen in Mexico en Belize. Als de zon achter de wolken zit is het frisjes door de wind die er staat.

Ik wil broodjes kopen voor morgen,maar bij de ene supermarkt hebben ze geen vers brood binnen gekregen en de andere supermarkt is gesloten. Gelukkig had de derde supermarkt bruine broodjes.Zo kom je elke dag voor verrassingen te staan.

‘ s Middags koop ik een ticket voor de boottocht van 45 min. over de fjorden . Om 15.15 uur kan ik mee. De zon is er inmiddels beter door gekomen. De boottocht is wel lekker , maar niet spectaculair. Nu komen de huizen op palen ( palafitos) beter tot zijn recht. En ook het heuvelachtige landschap met verspreid bos en weilanden ziet er mooi uit vanaf het water in de zon. Was het maar elke dag zo mooi weer geweest in Castro dan had ik een positieve indruk van Chiloe en Castro gehad.

Terug in mijn hostel heb ik eerst een lang gesprek met een 60 jarige vrouw uit Bilbao in Noord Spanje. Zij onvlucht ook het slechte en donkere weer. Ze heeft een atelier in Madrid , maar ik weet niet wat ze daar doet. Daarna heb ik een leuk gesprek gehad met een Chileense man van begin dertig. Hij en zijn vriendin reizen 6 maanden in een rood klein autootje door Zuid Amerika. Ze leven heel primitief. Af en toe pakken ze een kamer in een hostel om goed te slapen en om een douche te nemen .

Daarna bereid ik me voor op morgen aangezien ik weer ga verkassen naar Punta Arenas

MAANDAG 24 FEBRUARI: van CASTRO va PUERTO MONTT naar PUNTA ARENAS

Om 6.30 uur gaat mijn alarm af. Ik heb redelijk goed geslapen en ook iets minder gehoest. Er zijn ook al 3 mannen in de weer. Zij dwarsbomen mijn plan om rustig in de keuken te gaan ontbijten. Maar gelukkig had ik mijn broodjes al gesmeerd en kon ik bij de receptie rustig gaan ontbijten. Om 7.40 uur loop ik naar de terminal. De helling die ik op moest was een flinke opgave. Ik moest verschillende keren stoppen om op adem te komen ( ook wegens mijn verkoudheid). Maar ik heb het gehaald en was om 8.00 uur bij de busterminal. Het is een gewone lage bus . Er worden geen namen, tickets en ID bewijzen gecontroleerd. Ik zit voorin in de bus op stoel 3. Ook de oplaadpunten werken niet. Uiteindelijk heeft de chauffeur mijn tablet in zijn eigen oplaadpunt gestopt.

Het is in het begin mistig, maar die trekt op. Het is niet zo druk op de weg zoals vrijdag en op de ferry gaat het ook sneller. Dus als alles meezit zijn we tussen 12.00 en 12.30 uur in Puerto Montt. Dan maar hopen dat ik op tijd de bus heb op de terminal in Puerto Montt, zodat ik om 13.30 uur op de luchthaven ben . Maar het loopt anders. 15 km voor de terminal van Puerto Montt stopt de bus om twee mannen uit te laten stappen. Ik had net een verkeersbord langs de weg zien staan met daarop “ Aeropuerto “. En ik vraag aan de chauffeur of ik niet beter daar kan uitstappen ipv op de terminal van Puerto Montt. Hij zegt “ hiervandaan gaat geen bus naar de luchthaven " " Deze 2 mannen hebben vooraf een shuttle besteld” . Dus ik had me er al bij neergelegd toen de chauffeur van de shuttle mij riep dat ik wel met hen mee mocht reizen “ . Ik blij, want nu was ik veel eerder op de luchthaven i.t.t. wanneer eerst door had gereden naar de busterminal in Puerto Montt en vandaar een bus had moeten nemen naar de luchthaven , die maar 1x per uur zou rijden. Om 12.00 uur worden we afgezet bij de luchthaven. Ik betaal hem 5000 pesos. In de hal ga ik in het rustige gedeelte zitten en dankzij de wifi van de luchthaven kan ik mijn mails en whatsapp berichten lezen . Ook heb ik tijd om te lezen en te schrijven want ik heb nog 1,5 uur tijd voor de incheck. Ook dat loopt vloeiend. Om 15.29 uur vertrekt het Latam vliegtuig naar Punta Arenas. Ik zit naast 2 Israëlische dames die in Noord Israël wonen aan de grens van Libanon. Zij maken deel uit van een groep die een reis maakt door Chili en Argentinië en bezoeken deels dezelfde plaatsen als ik al heb gedaan of nog ga doen. Zij vinden het maar vreemd en dapper dat ik zo lang en in mijn eentje door Midden- en Zuid Amerika reis. De vlucht duurt 2 uur en 15 minuten. We krijgen alleen wat te drinken en een klein zakje popcorn. Ik zit aan het raam en de zon schijnt warm op mijn rechterschouder. Om 17.30 uur landen we in Punta Arenas maar we stappen pas om 18.00 uur uit het vliegtuig. De koffer rolt snel van de lopende band af. In de aankomsthal word ik overvallen door taxichauffeurs . Maar ik login op de wifi van de luchthaven en zo kan ik een Uber Taxi bellen . Hij reageert direct , en ik moet naar de parkeerplaats lopen tegenover de luchthaven . Daar herken ik zijn nummerbord, Het is een aardige jongen Fernando Ignacio, die best goed Engels spreekt, wat hij geleerd heeft van films en TV. Het kost me 11490 pesos voor een afstand van 20 km. Het is buiten erg koud en er staat een koude wind. De kou slaat op mijn luchtwegen en ga meteen flink en langdurig hoesten. Als ik aankom bij hostel Independencia, schrik ik van de entree. Er staan grote auto's geparkeerd op de opgang en er is zelfs geen fatsoenlijk pad. Er staan ook een paar kleine tentjes waarin mensen zitten. Ik bel aan en de eigenaar doet open. Hij doet erg joviaal en laat mij zien waar de keuken , douches en wc’s zijn. En hij geeft me een plattegrond en geeft aan waar ik wat kan vinden. Ik slaap op een kamer met 4 gewone bedden. Ik kan kiezen tussen 2 bedden. Daarna ga ik op zoek naar een supermarkt . Ik doe mijn donsjack aan. Een kan ik niet vinden en de ander heeft niet veel keus. Maar om 20.00 uur sluiten de winkels hier , dus ik koop brood en wat eieren . Daarna loop ik terug . In de keuken zitten een 6 tal jongeren aan een grote tafel en hebben veel plezier. Maar het is een zooitje in de keuken. Er staat een ouderwets fornuis (brandt op gas) waarop gekookt en gebakken wordt en die veel hitte afgeeft. De koelkast puilt uit en er is geen ruimte om andere etenswaar op te bergen. En de bestekbak is een rommeltje. Ik voel me hier niet thuis, daarom ga maar op tijd naar boven.

DINSDAG 25 FEBRUARI: PUNTA ARENAS

Ik heb ontzettend veel gehoest vannacht en als ik het wilde onderdrukken dan werd het nog erger. Ik ben wel 4x uit bed geweest om wat te drinken te plassen. Om 8.00 uur sta ik op en ga me meteen douchen en neem mijn kleren mee zodat ik me meteen kan aankleden. Ik kleed me warm aan want het wordt niet warmer dan 5-15 graden. Na mijn ontbijt in de loeihete keuken zoek ik op MapsMe de bezienswaardigheden van de stad op, en kijk welke bussen er naar Puerto Natales gaan. Er zijn twee busmaatschappijen: Sur en Fernández. Ik ga ze daarna ( met donsjack en handschoenen aan) alle twee opzoeken. Ik koop voor donderdag een buskaartje bij busmaat-schappij Fernández om 9.30 uur omdat die goedkoper is en dichter bij het hostel ligt.

Er staan in de Avenida Colon zo’n mooie bomen zodat ik ze gefotografeerd heb.

Daarna ga ik de kerk bezoeken op de Plaza Armas en gemeentehuis en een aantal uitzichtpunten. Het is half bewolkt, als de zon schijnt is het warm en aangenaam, en als de zon weg is, is het ijzig koud door de wind. Hier loopt een ander slag toeristen. Het zijn vooral groepen met mensen op leeftijd uit Amerika, Duitsland en Frankrijk.

Daarna loop ik naar de kust waar grote cruiseschepen in het water liggen. Het is daar wel mooi maar ook koud door de wind.

Daarna loop ik terug naar mijn hostel want ik verrek van de kou. Gelukkig is het daar lekker warm.

‘s Avonds spreek ik een Duits jong stel . Zij fietsen door Chili en Argentinië en nemen morgen het vliegtuig naar Noord-Chili waar ze verder gaan in Bolivia en Peru. Zij vinden het hier ook te koud en te winderig om te fietsen.

IIk ben ook blij dat ik maar 2 dagen geboekt heb in Punta Arenas.

WOENSDAG 26 FEBRUARI: PUNTA ARENAS

Ik heb minder gehoest dan gisteren nacht en sta tegen 8 uur op. De man naast mij gaat pas ‘s nachts slapen en staat pas om 10.30 uur op. Daarna ga ik ontbijten. Maar mijn brood en bananen zijn uit de kast verdwenen. Nu blijkt dat de spullen die in de kast staan , overgebleven spullen zijn die iedereen mag pakken. Dit hadden ze me niet verteld. Ik kijk wel op mijn neus en ben zeer verontwaardigd. Ook zijn 2 eieren van mij verdwenen uit de ijskast. Ik krijg ter compensatie van de eigenaar een ciabatta broodje waar ik tonijn opdoe en ik heb nog een yoghurtje. Ik praat met een Duitse man die 1 jaar rond de wereld reist met een gehuurde of gekochte auto. Hij is al geweest in verschillende landen in Europa, Australië, Japan, Vietnam, Indonesië en nu Chili. Zijn dochter is overgekomen en vergezelt hem in Chili. Zij vliegt binnenkort over naar Rio de Janeiro waar ze carnaval viert. HIj gaat daarna nog tot half mei alleen verder. Het Duitse jonge stel pakken hun fietsen in en vliegen vanavond naar Noord-Chili. Ik had bericht gekregen van Buitenlandse Zaken dat er in Chili van Arica tot Chiloe een stroomstoring is en de noodtoestand met avondklok van kracht zou zijn van dinsdag 22.00 uur tot woensdag 6.00 uur( vandaag). Ik heb hier geen last van gehad.

Daarna zoek ik alles uit over Torres del Paine ( vervoer, uitgaven) en over de bus van Puerto Natales naar El Calafate.

Daarna ga ik op stap. Hij zou hard gaan waaien en daarom doe ik mijn donzen jack aan met daarover heen de paarse regenjas en handschoenen aan. Eerst loop ik naar de Artesana markt aan de kust : waar geen bal aan is. Daarna loop ik verder langs de kust en zie een groot Maritiem monument staan.

Vervolgens loop ik naar de Cementerio Sara Braun. Hier staan bijzondere en sierlijke graven en opvallende bomen.

Daarna loop ik terug naar het hostel want het is hier te koud voor mij.

Hier tref ik 2 Nederlandse meisjes die Chili en Argentinië bezoeken met een gekochte 2de hands auto van 20 jaar oud. Hun auto is nu kapot en staat nog bij de garage en het euvel is nog niet gevonden.

Na mijn koffer ingepakt te hebben ga ik op tijd naar bed want morgen ga ik weer verkassen naar Puerto Natales ( de laatste plaats voor mij in Chili)

DONDERDAG 27 febr. van PUNTA ARENAS naar PUERTO NATALES;

Om 6.30 uur gaat het alarm af. Na me gedouchd en aangekleed te hebben, sjouw ik al mijn bagage naar de overloop en pak daar alles in mijn trolley tas,zodat mijn buurman niet wakker zou worden van mijn gerommel.

Na mijn ontbijt loop ik naar de busterminal vanwaar de bus om 9.30 uur vertrekt naar Puerto Natales. Ik heb stoel 7 en zit naast een mevrouw die constant zit te bellen. Dit irriteert mij en ik verhuis naar een stoel erachter die nog leeg is.Daar kan ik heerlijk in alle rust lezen en schrijven. De zon schijnt volop en er zijn slechts weinig wolken, maar wel veel wind. We passeren een toendra-landschap met veel grasland, lage bomen en planten . Op verre afstand zie je bergen bedekt met sneeuw. Bij aankomst in de terminal van Puerto Natales informeer ik meteen naar de tijden en prijs voor de bussen naar Torres del Paine en naar El Calafate. Daarna loop ik in 15 min naar Hostel 53. De receptioniste is aardig en zij legt me alles uit. Ik heb hier een eigen kamer op de eerste verdieping, al is die erg klein. De wc's en douches zijn op de begane grond achter de keuken. De keuken is goed uitgerust. Overdag is het stil omdat de meeste gasten dan aan het hiken zijn in Torres del Paine. Ik ga meteen boodschappen halen . Hier is met name fruit erg duur.

Terug in mijn hostel adviseerde de receptioniste mij om morgen naar Torres del Paine te gaan want zaterdag en zondag zou het gaan regenen volgens haar. Dan moet ik snel aktie ondernemen want ik was van plan om vrijdag de stad te gaan verkennen en alles te regelen voor Torres del paine. Al de bussen naar de Oostingang van Torres del Paine ( laguna Amarga) vertrekken uit Puerto Natales rond 7 uur en keren rond 20.00 uur terug en kosten als retour 24000-25000 pesos. Maar het leek erop dat bus Sur om 16.30 uur ook terugkeert. Maar toen ik tickets voor morgen ging kopen bleek dat niet te kloppen. Ik zou wel om 1500 uur terug kunnen gaan , maar dan kan ik mijn geplande trekking van 2x 4 uur niet maken. Uiteindelijk heb ik toch maar een ticket gekocht van om 7.15 uur heen en om 20.15 uur terug. Dan ga ik broodjes smeren voor morgen. Ook geeft de receptionist hiking mogelijkheden voor de 2 dagen erna. Dan pak ik mijn rugtas in en reserveer online een park entreekaart voor 3 dagen.Een paar maanden geleden kreeg je, als 60 plusser, nog korting, maar die hebben ze inmiddels geschrapt . Voor alle zekerheid heb ik er nog een screenshot van gemaakt , Uiteindelijk ga ik pas om 12.00 uur ‘s nachts naar bed.

Dit had ik vanochtend niet kunnen dromen

VRIJDAG 28 FEBRUARI; vanuit PUERTO NATALES naar TORRES DEL PAINE.

Om 6.45 uur gaat het alarm af en ik neem snel een douche en kleed me aan. Vanaf 6.00 uur kunnen we hier al ontbijten aan de tafel in de zitkamer. Het is een stevig ontbijt, namelijk 2 grote pannenkoeken met 2 saucijsjes.

Om 7.50 uur loop ik naar de terminal.

De bus vertrekt om 8.10 uur naar de Torres del Paine en doet er ongeveer 2 uur over.

Onderweg zien we mooie bergen met sneeuw bedekt, groene weilanden, herten en mooie blauwe meren . Twee dames van het park kantoor komen in de bus en leggen uit wat je wel of niet mag doen in het Park. Ook scannen zij de entreebewijzen. Daar stappen we over op een andere bus of shuttle die ons naar het Welkomstcentrum ( Amarga) van Torres del Paine brengt, 7 km verder.

Daarna gaat iedereen zijn eigen route en in eigen tempo lopen. Eerst kom je langs het Hotel Torres del Paine, daarna is het 3 kilometer lopen naar Refugio el Chileno en 7 km naar Mirador Base en Los Torres. Op de heenweg is het flink klimmen. In het begin had ik het koud, maar na 2 uur klimmen doe ik zowel mijn handschoenen als mijn donsjack uit. Het kost me veel moeite, ook omdat ik nog verkouden en kortademig ben en energie heb ingeleverd. Maar de besneeuwde bergen, de blauwe meren , de kolkende Colca rivier en de watervallen zijn prachtig. Het is overwegend bewolkt en sporadisch komt de zon erdoor heen. Gelukkig is de terugtocht iets minder zwaar omdat het percentage afdalingen meer is dan het percentage stijgingen. Ik heb 11 jaar geleden in Torres del Paine de W route gedaan in 5 dagen. Toen vond ik hem ook erg mooi, maar minder druk en veel minder duur dan nu. Vandaar dat ik nu voor dagtochten heb gekozen vanuit Puerto Natales en niet voor overnachtingen in het Park. Het nadeel is wel dat ik nu vroeg de bus moet pakken en pas laat terug ben in Puerto Natales en het me in totaal 4-5 uur reistijd per dag kost.

Ik ben uiteindelijk om 17.30 uur terug bij het Welkomstcentrum, waar pas om 18.45 uur de shuttle komt die me naar de bushalte brengt bij het Park kantoor. Op dat moment begint het te regenen. Daar, bij het Park kantoor, zou de bus van Sur ons pas om 20.15 terugbrengen naar Puerto Natales. Maar ik bof want om 19.20 uur stopt ineens een bus van Sûr die nog wat plek over had waardoor ik eerder meekon en om 21.15 uur terug was in Puerto Natales ipv 22.15 uur. Dat is boffen ! Terug in mijn hotel was ik zo moe dat ik alleen wat yoghurt heb gegeten en op bed ben gaan liggen. Vandaag was het een beetje teveel van het goede geweest ( ruim 8 uur klimmen en afdalen). Inmiddels had ik al besloten om morgen maar een rustdag in te lassen waarop ik een beetje kan uitslapen en mijn busticket naar El Calafate kan kopen.

ZATERDAG 1 MAART ;PUERTO NATALES

De nachtrust heeft me goed gedaan en ik sta pas om 8.00 uur op. De meeste gasten blijven in het hostel maar 1 nacht , meestal voor de trekking en na de trekking van 5-10 dagen. Daardoor is het ‘s avonds druk bij de douches en in de lounge en ‘s ochtends staan ze vroeg op en verdwijnen weer. Dus ik had vanochtend alle tijd en vrijheid om te douchen en om te ontbijten. Daarna bestudeer ik welke route ik morgen zal gaan lopen in Torres del Paine. Ik zou graag vanaf de westkant beginnen ( gisteren de oostkant),maar dan zit ik eerst 3 uur in de bus en daarna moet ik om 10.30 uur de catamaran nemen die me over het Piloe meer zet in 30 min. Dat geldt ook voor de terugweg. Dus dan ben ik 2x4 uur aan het reizen en blijven er maar een paar over om te wandelen En dat vind ik te gortig. Dus ik begin morgen maar weer aan de Oostkant en loop dan een andere richting nl naar Cuernos. Daarna ga ik voor dinsdag 4 maart een bus ticket kopen naar el Calafate ( Argentinië) . Er is dan nog maar 1 stoel vrij. En er gaat morgen naar Torres del Paine geen bus om 8.15 uur, alleen om 7.15 uur, dus dat is weer vroeg opstaan. Het is vandaag goed weer en de zon schijnt uitbundig. Heerlijk om dan weer even in de zon te zitten met een boek en mijn belevenissen op te schrijven.

De avond verloopt ook rustig en er worden vakantieverhalen uitgewisseld in de gemeen-schappelijke zitruimte.

Ik zet mijn alarm aan voor morgenochtend om 5.45 uur

Hopelijk is het morgen net zo’n mooi weer als vandaag.

ZONDAG 2 MAART: PUERTO NATALES

Ik schrik vanochtend om 6.10 uur wakker door geluid op de gang. Ik kijk op mijn horloge en constateer dat mijn alarm niet afgegaan is . Hoe is dat mogelijk?

Ik haast me naar beneden en neem toch nog een snelle douche en kleed me snel aan. Gelukkig had ik gisterenavond alles klaar gezet en de broodjes gesmeerd.

De pannenkoeken met saucijsjes staan al op tafel voor mij als ik beneden kom. Daarna snel tandenpoetsen en om 7.50 uur loop ik naar de bus. En de bus van 7.10 uur staat al klaar en daar kan ik zo instappen. We zijn om 9.00 uur bij het entree kantoor waar we nu bijna een half uur moesten wachten op de bus die ons naar het welkomstcentrum brengt. Dat ging vrijdag sneller. Daar ga ik om 9.45 uur van start. Ik volg de borden CUERNOS. Het eerste stukje tot hotel Torre is hetzelfde als maandag en daarna moet ik links afslaan. Deze route naar Cuernos is makkelijker en mooier dan die van maandag. Hele stukken loop je langs het meer en je heb weidse uitzichten. Ook zijn er stukken dat je tussen de groene struiken loopt. Aangezien dit gebied lager ligt komt het vaak voor dat je snel stromende beekjes moet oversteken via stenen. Vroeger was ik daar bang dat ik mijn evenwicht zou verliezen, maar tegenwoordig gaat het beter. Maar je moet wel oppassen dat je niet op een rollende steen stapt. Ook zijn er diverse paden waar alleen maar keien liggen en dat loopt moelijk. Er zitten wel hellingen en dalingen in, maar niet zo steil en lang als vrijdag. Op deze route is het ook veel minder druk . Het is bewolkt en de hele heenweg hou ik mijn jas en handschoenen aan. Rond 12:00 uur neem ik op een plateau pauze en eet wat brood. Daarna loop ik door naar MIRADOR CUERNOS. Het is inmiddels 13.30 uur. Ik heb besloten om niet verder door te lopen tot camping Cuernos, want dan moet ik nog 3 km lopen en het laatste stuk gaat alleen maar bergafwaarts. Maar die moet ik ook weer op als ik terugga en daar zit ik niet op te wachten. Het uitzicht over het meer is prachtig. Ik zit daar in mijn eentje te genieten en eet wat brood en een banaan. Rond 14.00 uur loop ik terug. Ik heb alle tijd en doe het rustig aan. Om 14.30 uur begint het iets te regenen en om 16.00 uur komt de zon erdoor. Dit is echt een cadeautje. Het wordt dan ook een stuk warmer en ik doe mijn jack, pullover, handschoenen uit en mijn muts af. Op dat tijdstip kom ik slechts enkele mensen tegen. Het is heerlijk relaxt lopen als je geen mensen achter je hebt . En met de zon erbij ziet de natuur, de bergen en het meer er nog mooier uit. Ik hoest nog wel , maar minder dan vrijdag. En ben ook minder moe aan het eind.

Om 18.00 uur kom ik bij het welkomstcentrum aan en heb dan weer in totaal 8 uur gelopen. Om 18.45 uur kunnen we instappen in de shuttle die ons weer naar de bushalte bij het park kantoor brengt. Daar bof ik weer dat ik met de bus van 19.30 uur mee kan ipv 20.15 uur.

Ook nu is het heel rustig op de weg terug naar Puerto Natales. Het is een mooie route met bergen. De lucht is ook mooi met donkere wolken tegen een blauwe achtergrond. Vrijdag zag je nog wat herten lopen , maar nu niks. Het is nog licht om 20.30 uur.

Dit is mijn laatste dag in Torres del Paine. Ik heb ervan genoten maar het is ook extra vermoeiend om op en neer te reizen vanuit Puerto Natales en daar komt nog bij dat je vroeg op moet en laat terug komt. Dus morgen heb ik een rustdag en kijk wat Puerto Natales voor beziens-waardigheden heeft. Maar eerst maar weer goed slapen en morgenochtend mijn haar wassen en wat foto’s van Torres del Paine op facebook zetten.

MAANDAG 3 MAART: PUERTO NATALES

Ik sta om 7.30 uur op. Het waait hard buiten en het is bewolkt. Af en toe regent het. Het is maar 11 graden en de gevoelstemperatuur is 7 graden. In Nederland wordt carnaval gevierd en hier niet. Het is daar ook 11 graden maar met een zonnetje. Het ontbijt bestaat Ik douche me en was mijn haren. Daarna ga ik ontbijten , weer een broodje met gebakken ei, gemengd met ham , en kaas. Daarna zet ik foto's van Torres del Paine op facebook en schrijf mijn belevenissen op.

Het weer buiten trekt mij niet, maar ik ga wel naar buiten want ik wil de Straat van Magellaan van dichtbij zien en ik moet broodjes kopen voor morgen . Maar om 12.30 uur giet het. Gelukkig was het weer tijdens de dagen in Torres wel redelijk tot goed. Toen het droog was ben ik gaan lopen . Eerst boodschappen doen waarbij ik al mijn Chileense muntgeld uitgeef, want morgen vertrek ik weer naar Argentinië ( el Calafate)

Daarna loop ik door naar de Straat van Magellaan. Het waait nog steeds behoorlijk, maar ik vind daar een plekje waar het wat minder waait en waar ik even uit de wind kan zitten. Maar dat duurt niet lang want na een half uur begint het weer te regenen en loop ik terug naar het hostel.

Tijdens het eten krijg ik van de busonderneming een mailtje binnen over het invullen van een migratie formulier. Dan ontdek ik dat mijn busticket naar El Calafate niet meer in mijn portemonnee zit en dat mijn PDI papiertje verdwenen is. Ik schrik me rot en zoek alles af . Ik ben nog om 20.30 uur snel naar de busterminal gelopen, maar daar hadden ze niets gevonden. Terug in mijn kamer weer alles afgezocht en toen vond ik ze gelukkig weer terug. Wat een opluchting !!

Daarna ga ik verder met inpakken . Als ik mijn trolleytas dicht wil ritsen zie ik dat mijn rits bovenaan loslaat . Ik probeer het te herstellen met tape , maar dat is geen succes. Ik hoop dat hij niet verder open gaat staan en zal hem in el Calafate dicht proberen te naaien.

Uiteindelijk ga ik om 22.45 uur naar bed nadat ik mijn alarm op 6.15 uur heb gezet.

Ik had mij een minder stressvolle avond bedacht waarin ik in mijn boek had kunnen lezen.

DINSDAG 4 MAART; van PUERTO NATALES naar EL CALAFATE

Ik ben al om 6.00 uur wakker en ga me douchen en aankleden. Er zitten al een paar gasten aan tafel die waarschijnlijk naar Torres del Paine gaan . Ik zet al mijn bagage op de overloop en ga ontbijten: weer pannenkoeken met saucijsjes. Daarna loop ik met al mijn bagage naar de busterminal Bij de balie van Bus Sur moet ik om 7.30 uur inchecken. Ze hadden alleen mijn paspoort en busticket nodig. Verder niets .

Dus ik hoefde helemaal geen migratie briefje in te vullen zoals wel het geval was bij de 1ste grensovergang 14 dagen geleden. De bus vertrekt om 8.00 uur.Ik zit voor het eerst bijna helemaal achterin in de bus. Binnen 1 uur, rond 9.00 uur, komen we bij de Chileense grens aan. Daar zijn we in 15 min. door; alleen het paspoort laten zien en de inname van het PDI briefje. Daarna doorrijden in 10 min. naar de Argentijnse grens. Daar gaat het ook snel : stempel in je paspoort en weg. Ook geen vragen zoals: waar ga je naar toe en hoe lang blijf je daar? Alles bij elkaar duren beide grensovergangen niet meer dan 1 uur. Daarna rijden we door tot 11.15 uur en stoppen een half uurtje om naar de wc te kunnen gaan of iets te gebruiken. En daarna moeten we nog 163 km ( ruim 2 uur). Dus het gaat best snel. De zon schijnt en het is half bewolkt, maar er staat een flinke koude wind.

Ook nu rijden we door een toendra-achtig landschap: veel grasland met wat polletjes.

Om 13.30 uur rijden we onder een houten boog waarop staat “ welkom in El Calafate”.Aan de rechterkant zie ik het meer Argentinië . Links is de lucht blauw en rechts bewolkt en grijs. Om 14.00 uur komen we aan bij de busterminal in El Calafate. Ik win daar meteen informatie in over de bussen die rijden naar de bezienswaardig-heden in de buurt en over de bus naar El Chalten , mijn volgende bestemming. Daarna ga ik lopend naar mijn hostel Aguilar House. Het is bijna 2 kilometer , maar de zon schijnt , doch er staat veel wind. Helaas was een deel van de route onverhard en daar heeft mijn trolleytas moeite mee. (en ik ook). En of dat niet genoeg was, ging het ook nog regenen. Gelukkig kon ik schuilen bij een benzinepomp en toen de regen ophield ben ik doorgelopen naar mijn hostel Aguilar House. Daar heb ik weer een dorm met 1 etage bed en 1 gewoon bed. Er is een grote gedeelde keuken bij en badkamer. Na me geïnstalleerd te hebben ben ik de stad gaan verkennen , mijn Chileense pesos gewisseld voor Argentijnse pesos en boodschappen gaan halen. 's Avonds zet ik mijn verslag over Chili op mijn website.

Tot slot;

Dit waren weer mijn belevenissen in Chili. Het was de moeite waard, maar ik hou niet van dit wisselvallige weer en die lage temperaturen . Helaas moet ik er rekening mee houden dat ik dit weer ook kan verwachten in El Calafate en El Chalten. Pas in Buenos Aires wordt het beter weer, hoop ik.

Groetjes van Francine