Verslag 1B Chili & Arg van 7 febr. t/m 17 febr

Vervolg: verslag 1B Chili en Argentinie van 7 febr. t/m 17 febr. 2025

Vrijdag 7 febr . De zeven meren route : excursie van San Martin naar VILLA LA ANGOSTURA

Vandaag ga ik een georganiseerde excursie doen namelijk de Zeven meren route van San Martin naar Villa Angostura.

Om 8.50 word ik als eerste opgehaald door een micobus van Pireco Turismo. Er is naast de chauffeur een vrouwelijke reisleidster. Zij spreekt alleen Argentijns spaans en niet of nauwelijks Engels. Er worden nog zo’n 8 mensen opgehaald bij hun hotel. Er zit een echtpaar bij uit Venezuela en uit Buenos Aires, en van de anderen weet ik niet waar ze in Argentinië wonen. De 7 meren route gaat over de NR 40 van San Martin naar VILLA LA ANGOSTURA over een afstand van 180 km. Het doorkruist twee nationale parken, Lanín National Park en Nahuel Huapi National Park en het gaat ook langs zeven meren, waaronder: Lago Lacar , Lago Machico, Lago Falkner, lago Villarino, Lago Escondido, Lago Correntoso, Lago Espejo en Lago Nahuel. Ook zien we onderwegeen waterval genaamd Cascada Vulinanco. Bij elk meer en waterval stappen we uit en krijgen 20 min. de tijd om hem te bewonderen en foto’s te maken. Allemaal zijn ze prachtig blauw en omringd door bergen. Echt een plaatje !!! In Villa Angostura gaan we lunchen d.w.z. de anderen gaan in een restaurant lunchen en ik ga in een park mijn boterham opeten , en daarna het plaatsje bekijken. Het centrum is erg toeristisch, maar de buitenwijken zien er armoedig uit. Daarna rijden we naar Parque nacional los Arrayanes aan het Nahuel Huapi meer. Er zijn daar ook 2 stranden , een inheems bos, een museum en uiteraard soeveniers-kraamptjes.

Het is vandaag 29 graden en erg warm

Om 16.15 uur rijden we terug naar San Martin waar we om 18.15 uur aankomen. Het is nu een stuk rustiger op de NR 40. Ik laat me eerder afzetten want ik wil een stukje lopen en nog genieten van de avondzon.

Terug in het hostel spreek ik in de keuken een Belgische dame, van ik schat 50 jaar, die 1,5 maand met een vriend met auto gereisd heeft van Buenos Aires naar San Martin. Toen had hij genoeg van haar en dropte haar zonder vooraf iets te zeggen. En nu moet ze alleen verder. Zielig ik heb met haar te doen.

‘s Avonds pak ik mijn koffer weer in , want morgen vertrek ik naar Bariloche. Dit is maar een korte reis., Lago Espejo en Lago Nahuel Huapi.

Ook

ZATERDAG 8 FEBR. van SAN MARTIN naar BARILOCHE ( officieel San Carlos de Bariloche)

Na het ontbijt. loop ik , in een half uur, naar de busterminal. Het is zaterdagochtend en nog lekker rustig en fris tussen 9.00 -9.30 uur. Om 9.45 uur vertrekt de Albus bus naar Bariloche.

Ook nu rijden we over de NR40, en passeren vluchtig de meren die ik ook gisteren heb gezien.

Bij Villa Angostura stappen mensen uit en nieuwe mensen in. Naast me komt een wat oudere man zitten. Hij heeft een blik bier gekocht en vraagt of ik het goed vind als hij dat drink. Ik kijk een beetje afkeurend en daarna heeft hij zijn biertje, zonder te morren, opgeborgen. Uiteindelijk hebben we nog gezellig spaans met elkaar gesproken en gaf hij me uitleg over de omgeving. We rijden bijna 82 km langs het Nahuel Huapi meer. Het is geweldig om dat grote blauwe meer te zien met aan de overkant bergen, met soms wat sneeuw bedekt. We komen ook langs de luchthaven van Bariloche waar enkele busgenoten een Nationale vlucht nemen. Om 14.00 uur ( na 4 uur rijden) komen we aan bij de busterminal in Bariloche. Hier ga ik meteen bustickets kopen voor de busrit van donderdag 13 febr. om 11.30 uur van Bariloche naar el Bolso bij busonderneming Via Bariloche en voor de busrit Bariloche naar Puerto Varas op maandag 17 febr. om 10.30 uur. Gelukkig stopt deze bus ook in Puerto Varas (waar mijn hostel zich bevindt) en hoef ik niet over te stappen in Puerto Montt .Na dit geregeld te hebben , wil ik bus 20 of 21 nemen naar mijn hostel HOPA HOME PATAGONIA HOSTEL en BAR. Maar daar bleek dat ik hiervoor een SUBE moest hebben. Maar in het geval dat ik die niet had, kon ik ook aan iemand bij de bushalte vragen of ik op zijn/ haar kaart kon meereizen, tegen betaling. Zo gezegd zo gedaan.Een meisje liet in de bus haar kaart 2x scannen en ik betaal haar 700 pesos. Nadat ik uit de bus was gestapt was het maar een korte afstand naar het hostel toe, ware het niet dat ik een hele lange trap af moest. Er is op dat moment niemand die mij kan helpen en ik sleep treetje voor treetje mijn trolleytas naar beneden. In Hopa home patagonia hostel lig ik in een dorm met 2x2 etagebedden, ook nu het onderste bed. Daarna ga ik boodschappen halen en aan de kust in de zon mijn verslagen schrijven tot 20.15 uur. En toen werd het koud en ben toen teruggegaan naar het hostel. Aan de kust is het geweldig om je dag af te sluiten in de zon. In de keuken maak ik mijn eigen eten weer klaar. Het is wat rommelig in de keuken waar verschillende mensen aan het koken of aan het eten zijn. Er staan 2 grote ijskasten en die puilen uit, zo vol zijn ze. Hier wordt zelfs grote stukken vlees en vis gebraden in een oven. Dit heb ik nog in geen enkel hostel gezien. Daarna ga ik heerlijk relaxen en chatten in de zitkuil. zie

n Ook zien we onderweg een waterval genaamd ZONDAG 9 FEBR. : BARILOCHE;

Het was een rustige nacht.

Om 8.00 uur staat het ontbijt klaar. Er is zowel wit als bruin brood, plakjes cake , melk en drinkyoghurt( gezoet)met muesli en koffie en thee. Verder is er alleen zoet beleg. Ik pak mijn eigen pindakaas. Rond 9.30 uur ga ik Bariloche bekijken. Bariloche ligt aan de voet van het Andes-gebergte en langs de zuidelijke oever van het Nahuel Huapi-meer, een van de oudste nationale parken in Argentinië waar je woestijnen, pampa's en graslanden vindt.

Het is dé stad in Argentijns Patagonië en staat dan ook bekend om de prachtige natuur met veel bergmeren, rivieren, watervallen, bergtoppen bedekt met sneeuw, gletsjers en enorme bossen.

Er staan veel Zwitserse chalets in de stad en in de omgeving van de stad, omdat er vroeger veel rijke Zwitserse families in Bariloche woonden. Bariloche ligt langs de beroemde Ruta 40, een van de langste wegen ter wereld die Argentinië van noord naar zuid doorkruist.

Ik bezoek de kathedraal = Catedral Nuestra Señora del Nahuel Huapi. Hij is gebouwd in 1946 en is een mooi voorbeeld van neogotische architectuur. Het is een gigantische kathedraal met de grote stenen muren waar je uitzicht hebt over het meer. Daarna verken ik het Centro Civico in het centrum. Hier bevinden zich mooie Zwitserse huizen , souvenirwinkels, boetieks en outdoor winkels. Verder stikt het van de chocolade winkels in de stad met een hele grote sortering : Mamuschka is de bekenste chocoladewinkel. Deze winkels en chocolade fabrieken in de omgeving van Bariloche zijn honderd jaar geleden gebouwd door rijke Europeanen . Vervolgens bezoek ik nog het VVV kantoor om advies in te winnen over wandelingen jn de buurt. Daarna ga ik terug naar het hostel om me om te kleden want het zou vanmiddag 30 graden worden. ( vannacht en vanochtend was het slechts 10-15 graden). Ik doe mijn bikini aan en neem mijn handdoek mee.

Vervolgens loop ik naar het strand van het Nahuel Huapi-meer. Het loopt niet lekker met sandalen , want het is bedekt met kleine en grote keien. En het is een pijnlijke bedoening om met blote voeten het water in te gaan want daar is de grond ook bedekt met stenen. Maar het meer en de bergen erom heen zijn prachtig .Na 1,5 uur gewandeld te hebben langs het meer zoek ik een lekker plekje uit waar ik ga lezen.

Rond 16.30 uur loop ik terug. Ik dacht via de weg terug te lopen , maar dat lukt niet want het is allemaal afgezet met prikkeldraad. Dus weer over dat nare kiezelstrand. Toch liggen en zitten veel mensen op dat strand en genieten , al of niet picknickend, van de avondzon.

MAANDAG 10 FEBRUARI: BARILOCHE

Om 7.15 uur sta ik op en ga me douchen. Ik doe meteen mijn lange broek aan want het belooft maar 17 graden te worden en heel veel wind met snelheden van 30 km per uur. Het brood bij het ontbijt wordt in het hostel zelf gebakken , vandaar dat het zo lekker smaakt.

Rond 9.30 uur ga ik met de bergschoenen en roze jack aan op pad. Ik wil eigenlijk met de bus lijn 20 naar de CERRO CAMPANARIO, 20 km van Bariloche vandaan. Hiervoor moet ik eerst een SUBE KAART kopen bij een kiosk voor 5000 pesos en laat hem opwaarderen met 10000 pesos, want ik kan hem ook in Buenos Aires gebruiken. Ik uit mijn twijfels , tegen de kiosk verkoper, over het al of niet gaan van de stoeltjeslift ( aerosilla) bij Cerro Campanario, wegens de harde wind. Volgens hem gaat de stoeltjeslift bij Cerro Campanario niet maar wel de gondel ( teleferico) bij CERRO OTTO bij zoveel wind en die laatste heuvel ligt op 5-7 km afstand van Bariloche . Dat bracht me op een idee. Ik ga geen bus betalen voor niets. Dus ik besluit om te gaan wandelen over de promenade langs het Nahuel Huapi-meer naar Cerro Otto. Ik waai wel bijna om en er staan vele witte kopjes op het water, maar de zon schijnt en de lucht is blauw en met mijn jack aan en capuchon op is het wel te doen. Ik loop eerst naar het uitkijkpunt van CERRO VIEJO (1322 m.) Daar kan ik een stoeltjeslift ( die wel gaat) nemen en het park bezichtigen voor 10000 pesos. Maar daar heb ik op dat moment geen zin in. Ook kom ik langs een chocolademuseum en langs hele mooie Zwitserse huizen en hotels die op een verhoging staan langs de weg. Dan loop ik door naar de GONDEL VAN CERRO OTTO. Doch die hebben ze toch stilgelegd wegens de harde wind. Ik kom daar een meisje tegen die zegt dat ik ook naar de top van de Cerro Otto kan lopen, wat 5 km is. Bij de gondel zegt een man dat het 10 km lopen is naar de top. Daar schrik ik wel van , maar denk “ ik ga het proberen en ik kan altijd terug gaan als het te lang of te zwaar blijkt te zijn". Maar dan zie ik op MapsMe de wandelroute staan , afstand 2 km met een duur van 1 uur. Het is een steil kronkelend zandpad. Het is wel puffen , maar ik kan mijn jas en vest uit doen. Het uitzicht is adembenemend en ik zie nu dat er eilanden liggen in het Nahuel Huapi-meer. Prachtig !!! Na 1 uuren 45 minuten ben ik boven en loop dan nog naar het restaurant op de top, op 1405 meter. Daar staat op de deur dat ze het ticket controleren, maar ik heb geen ticket en ben ook geen ticket loket tegen gekomen . Daar buiten eet ik mijn mijn boterham op. Ik was van plan om de verharde weg te pakken op de terugweg , want ik was bang dat ik naar beneden zou glijden in/over dat mulle zand. Maar toen zag ik dat de weg naar beneden 10 km lang was en ik er lopend 2.5 uur over zou doen. Toen heb ik toch maar weer het zandpad naar beneden genomen. En eigenlijk viel het wel mee, ik glee minder dan ik verwacht had. En ik ben maar 1x onderuit gegaan. ik doe er nu 1h15 min over. Bij de gondel neem ik weer de verharde weg naar de boulevard aan het meer en toen moest ik weer die 7 km lopen over de boulevard. Maar nu had ik wind in de rug en kon ik in mijn T-shirt blijven lopen. Om 18.45 uur ben ik weer terug bij de boulevard dichtbij mijn hostel. Daar kan ik nog even , beschut tegen de wind, genieten van de mooie avondzon. De dag is duidelijk anders verlopen dan ik verwacht had , maar ik heb een heerlijk voldaan gevoel en heb 25 km gelopen. V

ulinanco. Bij elk meer en waterval stappen we DINSDAG 11 FEBRUARI; BARILOCHE

Vannacht werd ik om 3.00 uur wakker omdat een kamergenoot iets uit haar kast moest hebben en zoveel lawaai maakte dat ik wakker werd. Maar uiteindelijk ben ik weer ingeslapen tot 7.30 uur

Rond 10.00 uur pak ik de bus lijn 20 naar CERRO CAMPANARIO. De afstand is 20 km en ik betaal met de sube kaart. Hij doet er 45 min over. Bij het loket van de stoeltjeslift informeer ik naar de wandelroute naar de top. Ik kan ook met de stoeltjeslift gaan maar ik vind het leuker, uitdagender en goedkoper om te gaan lopen. De stoeltjeslift (aerosilla) kost 15000 pesos (€13,70) Gisteren heb ik een goede leerschool gehad bij de beklimming van Cerro Torro, want deze heuvel is veel korter ( 30 min) en minder steil. De top ligt op 1041 meter hoogte. Het duurt maar 30 min voordat ik boven ben .Het zijn vooral jonge mensen die gaan lopen en de ouderen die de stoeltjeslift pakken. Boven heb je een prachtig uitzicht op het Nahuel Huapi-meer. Daarna loop ik terug naar beneden. Dit gaat, ondanks de boomwortels en het losse zand best goed en snel. Daarna ga Ik naar PARQUE MUNICIPAL LLAO LLAO (1200 hectares) waar mooie wandel-mogelijkheden zijn. Ik was van plan om daar naar toe te lopen omdat het maar 7 km van Cerro Campanario ligt. Maar ik heb er toch van afgezien omdat het een drukke weg is en er nauwelijks zicht is op het Nahuel Huapi-meer . Dus ik pak toch maar de bus. Ik moet uitstappen bij PUERTO PANUELO en vervolgens 1,5 km lopen naar de entree van het park. Ik had gehoord dat het entreegeld voor het park 1400 pesos zou kosten, maar het loket was niet bemand en de QR code scannen lukte me niet omdat ik geen wifi verbinding heb buiten mijn hostel. Op advies van een echtpaar begin ik de Sendero Arrayanes y Lago Moreno te volgen die 1,6 km lang is en waarover je een uur zou doen. Het is een mooi aangelegd pad in een bos met mooie bomen en het is een ontspannende, redelijk vlakke wandeling. Aan het eind van deze sendero zie ik op MapsMe dat ik verder kan doorlopen naar de top van Llao Llao, maar inmiddels is het pad dicht begroeid en niet meer toegankelijk. Inmiddels is het 16.15 uur en ben ik van plan om terug te gaan met de bus. Maar dan kom ik een bord tegen met Sendero cerro Llao Llao met een lengte van 2,9 kmen 1,5 uur wandeltijd. Aangezien het hier lang licht is, durf ik het wel aan om op dat tijdstip deze wandeling te ondernemen. Dit pad loopt wel omhoog i.t.t. de vorige sendero . Op een gegeven moment kom je bij een splitsing : Cerro Llao Llao die naar de top gaat en Villa Tacul die naar het strand loopt. Ik loop naar de top op 1080 meter hoogte. Dit traject is moeilijker omdat het steiler is en je af en toe moet klimmen over rotsen en boom-wortels, Maar je krijgt er wel wat voor terug, namelijk weer een mooi uitzicht op het meer Nahuel Huapi. Daarna loop ik weer naar beneden en pak de bus lijn 20 om 18.45 uur en ben tegen 20.00 uur in mijn hostel. Het waren mooie wandelingen vandaag en ik heb ervan genoten. Ik heb weer bijna 25 km gelopen.In het hostel zoekt de Argentijnse jeugd elkaar op en staan nog om 23.00 uur pizza's te maken en gaan laat naar bed. (en staan ook laat op). Maar een enkeling gaat met de kippen op stok en staan vroeg op. Door dat verschil word je soms wakker gemaakt door de laat-komers en de vroeg-opstaanders.

WOENSDAG 12 FEBRUARI: Bariloche

Ik heb vandaag geen echte plannen. Wel moet ik een aantal dingen kopen en regelen. Eerst moet ik op zoek naar mijn wandelschoenen want ze staan vanochtend niet meer onder mijn bed. Na lang zoeken wordt een kamergenoot wakker en zegt dat ze ze gisteren buiten voor het raam had gezet omdat ze nat waren geworden . Ik blij dat ik ze weer terug had !!

Daarna schrijf ik mijn hostel Otto Tipp in el Bolson een appje en vraag naar de looproute van de busterminal naar het hostel in el Bolson want ik kan het hostel niet terug vinden op MapsMe.

Vervolgens ga ik uitdokteren hoe ik morgen die lange trap naar de bushalte kan omzeilen want ik zie het niet zitten om mijn trolleytas al die trappen omhoog te sjouwen . Ik heb een alternatieve route gevonden via een weg die wel flink steigt, maar het is haalbaar. Maar de receptionist had een nog beter alternatief , want ik zou ook een Ubertaxi kunnen bestellen die maar 1000 pesos duurder is dan de bus ( Uber is wel officieel verboden in Bariloche)

Ook moet ik op zoek naar lijm om mijn sandalen te repareren. Deze vind ik uiteindelijk in een supermercade. Ondertussen stel ik vast dat de bananen hier overal erg duur zijn : 2700 -3000 pesos per kg ( = ca. €2,50 per kg, in Mexico nog geen €1 per kg) en dat de markt hier feria wordt genoemd en geen mercado. Uiteindelijk ben ik pas om 14.30 uur terug in mijn hostel , waar ik de binnenzool van mijn sandalen kan plakken.

Maar die lijm, die ik gekocht had , was zo sterk dat ik met moeite mijn vingers los kon krijgen. Ook heb ik toen met mijn vingers mijn linker wang aangeraakt waardoor daar ook resten lijm opzaten. Daarna geprobeerd om de lijm van mijn vingers en gezicht af te krijgen met warm water en pure alcohol, maar dat lukte niet. De receptionist geeft het advies om het met rust te laten en dat het vanzelf verdwijnt ( ze hadden geen waterbenzine of ammoniak). Inmiddels was het te laat om iets te ondernemen. Maar het is vandaag mooi weer, 24 graden, weinig wind en blauwe lucht en ik besluit naar het strand te gaan. Daar ben ik lekker gaan lezen en schrijven terwijl ik op mijn vingers met lijm sabbelde. En aan het eind van de middag waren mijn vingers lijmvrij en schoon. “De natuur heelt” zeggen ze en dat klopt ook in dit geval. Wat betreft het weer hier kan ik zeggen, dat het enorm schommelt. De ene dag is het 15 graden met harde wind en de andere dag kan het 30 graden zijn en windstil., maar de zon schijnt in beide gevallen.

DONDERDAG 13 FEBRUARI ; VAN BARILOCHE NAAR EL BOLSON

Het is vandaag 13 februari , een dag die ik nooit zal vergeten , want 18 jaar geleden stierf mijn Henk . Ik ben nu ook al 18 jaar alleen, met Henk die me onzichtbaar begeleidt, waardoor ik niet eenzaam ben, zowel thuis als op vakantie niet.

Om 10.45 uur bel ik een uber taxi om me naar de busterminal te brengen, want ik zie het toch niet zitten om die trolleytas al die trappen op te sjouwen en ook niet via de steile weg. Officieel is Uber hier verboden / illegaal, daarom dropt de chauffeur me 100 meter voor de terminal. Het kost maar omgerekend €2,90 en slechts €1 duurder dan de bus. Om 11.30 uur vertrekt de bus naar El Bolson. Ik heb al gauw aanspraak met een Argentijns stel. Hij is gescheiden en heeft 4 kinderen en een nieuwe vriendin. We passeren mooie natuur met kale bergen. Om 13.30 uur arriveren we in El Bolson. De Argentijnen houden van zoenen want van zowel de mannenlijk hostel receptionist als van het stel in de bus kreeg ik een paar afscheids zoenen. Ik loop vervolgens naar mijn hostel OTTO TIPP. Het is niet zover maar het is warm ( 26 graden) en het laatste stuk is een zandweg. Ik slaap in een dorm op de tweede verdieping met 2 etagebedden. De kamer is wel klein maar voorlopig ben ik de enige die daar slaap. Er is ook een grote keuken en een grote zitgelegenheid en er zit zelfs een café aan vast en ze maken zelf bier in grote vaten. Daarna ga ik boodschappen doen en de stad verkennen

• Bolsón is een plaats in Patagonie, aan de voet van de berg/ cerro Piltriquitron wat in Mapudungun "hangend aan de wolken” betekent . Het ligt in de buurt van het Lago Puelo National park een van de mooiste meren in het gebied, grenzend aan Chili en is omringd door hoge bergen waarin je prachtige wandelingen kunt ondernemen. In de jaren 70 stond El Bolson bekend als een hippiedorpje – de gemoedelijke, relaxte sfeer die hangt er nog steeds maar nu zijn het vooral toeristen die het stadje aandoen.
• De eerste niet-Argentijnse inwoners kwamen uit Duitsland en El Bolson is daardoor bekend door de productie van kazen.

Elke dag is hier een grote en gezellige kunstmarkt , de Artesana Feria genaamd aan de Plaza Pagame. Het is daar erg gezellig. Er lopen veel mensen, er staan kunstzinnige standbeelden en er bevindt zich daar een grote vijver. Bij supermarkt Anonyma ga ik boodschappen halen. Veel artikelen kun je kopen met korting als je een Pluskaart heb. Helaas heb ik die niet dus ik moest de volle prijs betalen. Je voelt je dan toch een beetje bedrogen.

In het hostel zijn maar weinig gasten , maar met diegene die er wel zijn heb ik een goed contact.

Er zijn 3 miradores / uitzichtpunten op Cerro AMIGO, in de buurt van mijn hostel. Hier loop ik aan het eind van de middag naar toe. Maar het wordt steeds donkerder en het gaat bliksemen en toen ben ik maar omgekeerd. Maar het leek niet door te zetten, waarna ik weer naar het centrum ben gelopen. Maar daar kreeg ik spijt van, want daar barstte het los met regen en bliksem. Toen het verminderde heb ik een groot karton bij de supermarkt gepakt en die als een soort paraplui gebruikt en teruggelopen naar het hostel. In de keuken informeert een Argentijnse vrijwilliger me over het drinken van de MATE. Volgens hem is het niet alleen lekker, maar het is ook een sociaal gebeuren. kr

ijgen 20 min. de tijd om hem te bewonderen en VRIJDAG 14 FEBRUARI ;EL BOLSON

Nu ik alleen slaap kan ik weer mijn grond-oefeningen doen. En is duidelijk te merken dat ik in conditie achteruit ben gegaan. Na het ontbijt loop ik opnieuw naar de drie MIRADORES IN CERRO AMIGO . De weg er naar toe is een overharde grindweg waar ook auto’s mogen rijden met als gevolg dat ik mijn mondbakkes moet gebruiken . De Argentijnen vinden dat waarschijnlijk niet nodig want ze rijden met open raam in die stofwolk, zonder bescherming. Dit geldt ook voor andere voetgangers. Dit is een groot contrast met Nepal waar ze allemaal buiten een mondbakkes dragen , en soms zelfs ook binnen. Bij de ingang van het park moet ik me registreren en 2000 pesos betalen. Ik loop achtereen-volgens naar MIRADOR SUD, MIRADOR PRINCIPAL en MIRADOR NORTE, vooral bij de 2 laatsten moet je heuvel oplopen. Er zijn maar weinig mensen .Vandaar heb je uitzicht op de hoge bergen, waar soms sneeuw op de top ligt en in het dal zie je de huizen, de landerijen en het vliegveldje van El Bolson .Het is er erg mooi. Inmiddels is het weer warm geworden en kan ik lopen in korte broek en shirtje.In de middag loop ik naar MIRADOR CABEZA INDIAN en MIRADOR VALLE , op 5 km afstand. Hiervoor volg ik eerst een onverharde weg en daarna ga je het bos in . Vooral het eerste stuk is erg steil en met veel los zand. Dat is lastig lopen . En op het laatste stuk weet ik niet meer hoe ik naar de uitzichtpunten moet komen. En op dat moment kom ik iemand tegen die zijn hond uitlaat. Hoe is het mogelijk, de héle weg kom ik niemand tegen en op het moment dat ik hulp nodig heb kom ik iemand tegen die me de weg wijst. Boven aangekomen zie ik een schitterend gekleurde rotswand waar het hoofd van een Indiaan in is te zien . En daar kijk je op een mooie vallei en bergen. Daarna loop ik terug . Overal staan hier bramenstruiken met rijpe bramen eraan , maar ook bomen met kleine rode en gele pruimtjes. Ik snoep er lekker van . Jammer dat ik hier geen bramensap en bramen jam maken.Twee keer moet ik het juiste pad zoeken. Maar uiteindelijk ben ik om 18.30 uur beneden.

Daarna ga ik op PLAZA GOBERNADAR PAGAME op een bankje genieten van de avondzon en van de muzikanten die muziek maken. Een bruidspaar komt ook nog langs. Om 20.05 uur verdwijnt de zon achter de bergen maar het wordt niet zo koud als in Bariloche aan het water. Om 20.30 uur loop ik terug en maak mijn eten klaar. Dit is wel later dan dat ik in Nederland eet, maar veel Argentijnen eten pas na 23.00 uur. Als ik mijn kamer opkom zie ik tot mijn schrik daar een grote rugzak staan. Dat betekent dat ik een kamer-genoot heb gekregen.Jammer, ik had gehoopt dat ik alle dagen de kamer alleen zou hebben . Maar het ergste is dat ze me wakker maakte toen ze na 12 uur met veel lawaai de kamer in kwam en haar rugzak uitpakte. Daar was ik niet blij mee.

ZATERDAG 15 FEBRUARI; EL BOLSON.

Vanochtend word ik wakker met een verstopte neus, dus ik heb een verkoudheid te pakken. Ik voelde het gisteren al aankomen.

Mijn kamergenoot slaapt. Om 7.30 uur hoor ik haar alarm aflopen, maar als ik om 9.00 uur terugkom op mijn kamer, na gedouchd en ontbeten te hebben, staat ze pas op.

Ik wil vandaag met de camineta (bestelbusje) naar BOSQUE TALLADO en PILTRIQUITRON , maar het lukte mij niet om gisterenavond en vanochtend telefonisch te reserveren. Daarom besluit ik maar naar Plaza Pagano te gaan lopen waar, volgens de folder, om 9.30 uur een camineta zou vertrekken. Ik had geluk dat er iemand was uitgevallen zodat ik er nog bij in kon. Daar hoorde ik ook dat het busje om 15.30 uur terug zou gaan naar el Bolson. Dus dat waren gunstiger tijden dan op de folder stonden

In 45 min. rijden we over een hobbel de hobbel weg naar de parkeerplaats waar de wandelpaden beginnen. Ieder loopt zijn eigen tempo. Ook nu is het klimmen geblazen, maar je krijgt er wel wat voor terug. Want het is genieten geblazen bij de mooie uitzichten. De eerste stop is bij BOSQUE TALLADO. Hier moet ik me registreren en officieel moet men 5000 pesos betalen, maar ik hoef niets te betalen ( waarschijnlijk dank zij mijn leeftijd). Hier staan mooie houten sculpturen . Er staan er meer dan vijftig verspreid in het bos.. De een nog mooier dan de andere. Daarna loop ik door naar naar de REFUGIO CERRO PILTRIQUITRON , dit is een berghut waar je wat kunt gebruiken. Daar staan ook bankjes buiten en heb je een mooi uitzicht. Hier rits ik de pijpen van mijn afritsbroek, doe mijn vest uit en eet mijn boterham op en mijn banaan. Daarna loop ik nog verder omhoog naar de MIRADOR, ook nu is het klimmen op de zanderige paadjes. Op de heenweg kom ik niemand tegen en op de terugweg een echtpaar dat nog 2 uur moet lopen naar de cumbre / top. ( in totaal doe je er 5 uur over vanaf de parkeerplaats). ( Helaas heb ik daar geen tijd meer voor). Bij de mirador zie een gekleurde rotswand , een vallei met huizen en bergen met op de top sneeuw. Ik geniet intens van dit uitzicht en van de hele trekking. Om 13.15 uur loop ik terug. Het is voornamelijk bergafwaarts en extra oppassen dat ik niet wegglijd op het zand en de rollende stenen. Maar het gaat goed. Het is dezelfde route als de heenweg, maar de bergen zie je vanaf de andere kant toch anders. Zoals afgesproken kom de camineta ons weer om 15.30 uur ophalen en zijn we om 16.30 uur weer terug op de Plaza Pagano.

‘s Avonds valt twee keer het licht en het internet uit in het hostel. En er is in het cafe een optreden van een bandje dat enorm harde rock muziek speelt. Gelukkig slaap ik vannacht weer alleen.

ZONDAG 16 FEBRUARI EL BOLSON

Het belooft vandaag maar maximaal 18 graden te worden. Vreemd die grote temperatuur schommelingen hier. Vandaag wil ik een hike maken vanaf LA PASARELA, 20 km van El Bolson. Hiervoor moet ik de Golondrina bus hebben, die 1x per uur gaat . Gisteren heb ik dit nog allemaal uitgezocht. Voor alle zekerheid neem ik mijn jack maar mee. In 1 uur ben ik er. Ik wist niet waar ik aan begon, alleen dat het een route van 4 uur zou zijn. Ik loop eerst naar een cascade/ waterval, dit was wel iets om, maar MapsMe toonde me een verkorte route waarmee ik weer op de sendero a los Hitros por Gendarmeria zou komen. Maar op een gegeven moment sta ik voor een gesloten poort. Dus ik moet weer terug. Balen !! Daarna volg ik de sendero zoals aangegeven op de borden.Op zich is de route mooi en niet zo moeilijk, maar er zitten wel veel kleine heuveltjes in. Het gaat door bos en over weilanden. Af en toe moet je via een primitief bruggetje over de Rio Azul. Regelmatig moet je door poortjes die je kunt openen door het stuk ijzerdraad van de paal te halen. Deze poortjes voorkomen dat schapen en koeien weglopen. Rond 14.30 uur eet ik mijn boterham op zittend op een boomstam. Dat is ook het moment dat ik twijfel of ik door moet lopen naar Gendarmeria ( 7 km) of terug moet gaan naar La Pasarelo. En het is als of de duivel er mee speelt. Op dat moment passeert net de 1ste en enigste persoon die ik op de hele route heb gezien. Het is een Argentijn die naar Gendarmeria loopt met een zware rugzak incl. tent. Hij gaat daar kamperen en vervolgens loopt hij eventueel door naar Chili. Hij kon me vertellen dat het nog minstens 7 km lopen is en dat daar geen bussen komen die teruggaan naar el Bolson. Toen was het voor mij duidelijk. Ik keer om. MapsMe gaf me weer een verkorte route maar dan moest ik de rivier oversteken. Doch ik zag geen brug en ook niemand aan wie Ik het kon vragen. Daarna kostte hét me wel moeite om de echte sendero te vinden, maar het is uiteindelijk gelukt. Maar het is de hele dag mooi zonnig weer gebleven en de temperatuur was ruim boven de 18 graden want ik heb de hele weg in korte broek en shirtje gelopen. Uiteindelijk ben ik pas om 17.40 uur bij de bushalte in La Pasarelo. Ik moet daar ruim een half uur wachten voordat de bus van Golondrina komt , die maar 1x per uur rijdt. Dus al met al is het later geworden dan ik gehoopt en verwacht had.

‘s Avonds maak ik alles klaar voor morgen want dan moet ik ‘s ochtends om 6.30 uur al de bus hebben naar Bariloche en vandaar de bus naar Puerto Varas in Chili. Dus na alles ingepakt en gedouchd te hebben , sjouwt een vrijwilliger mijn trolleytas en grote rugzak naar beneden en zet hem bij de receptie. En daarna ga ik om 22.30 uur naar bed

MAANDAG 17 FEBRUARI: van BOLSOM via BARILOCHE naar PUERTO VARAS IN CHILI:

Om 5.10 uur gaat mijn alarm af en kleed ik me vlug aan. Maak koffie en eet wat brood. Doch in het restaurant en bij de receptie is het donker en kan ik het lichtknopje niet vinden. Gelukkig zit er licht op de smartphone en kon ik zien wat ik deed. En om 6.00 uur loop ik naar de bus die me in 2h20 min. naar Bariloche brengt. 1 uur voor vertrek van de bus naar Puero Varas moest ik al aanwezig zijn zodat ik én de anderen hun migratieformulier konden invullen en al de koffers ingeladen konden worden in de dubbeldekker. Ik zit boven en heb mooi zicht op de omgeving. Rond 13.30 uur zijn we bij de Argentijnse grens. Dit gaat vrij snel want in een half uur zitten we weer in de bus. Daarna op naar de Chileense grens die ruim een half uur verwijderd was van Argentijnse grens (ik heb zo’n grens afstand nog nooit meegemaakt). Eerst staan we met de bus lange tijd in de fille voor de grens, daarna staan we lange tijd in het douane gebouw, en eindelijk konden we om 16.30 uur verder rijden met de bus. Dan moeten we nog minstens 2 uur rijden voordat we er zijn. De rit van Bariloche naar Puerto Varas zou 5-6 uur duren, maar uiteindelijk duurt het 9 uur en zijn we pas om 19.30 uur in Puerto Varas. Niet leuk !!

Het is gelukkig nog licht en maar 10 min. lopen naar mijn hostel Ma Patagonia. Het zit in een mooi herenhuis. Ik slaap in een dorm voor 4 personen. Ook is er een gedeelde keuken en lounge bij. De gasten zijn wat ouder dan ik tot nu toe gewend ben. Hoe het verder is kunnen jullie in mijn volgende verslag lezen.

Tot slot;

Dit waren weer mijn belevenissen in Chili en Argentinie gedurende de laatste 3 weken. Ook nu heb ik volop genoten . Ik ga nu verder tot 4 maart in Chili en daarna steek ik de grens weer over naar Argentinië. Maar dat lees je weer in mijn volgende verslag.

P.S. De foto’s bij mijn vorige verslag(en) komen niet goed uit de verf omdat ik problemen heb met het downloaden . Ik hoop dat het nu beter lukt.

Hoop stelt nooit teleur !!!

Groetjes Francine te maken. Allemaal zijn ze prachtig blauw en omringd door bergen. Echt een plaatje !!!