CHILI en ARGENTINIE; deel 1 van 24 Jan tot 7 feb

CHILI en ARGENTINIE; deel 1A van 24 Jan t/m 7 febr. 2025

Hallo allemaal,

Inmiddels ben ik in Zuid Amerika en heb ik enkele plaatsen in Chili en Argentinie bezocht. Ookdit zijn landen waar ze Spaans spreken , maar toch zo anders zijn dan in Midden Amerika. Zo spreken de Argentijnen bepaalde spaanse woorden anders uit. En de Argentijnen zijn overal te herkennen met hun beker en thermoskan met “Mate” en ze begroeten je met “ comes estas” en niet met buenos dias ,tardes of noches. Zo zijn er nog meer verschillen . Lees maar wat ik beleefd heb in de laatste 24 dagen

Vrijdag 24 januari ; van BELMOPAN - via BELIZE CITY en PANAMA naar CHILI :

Wat een dag . Ik zal hem niet gauw vergeten. Een dag met tegenvallers maar ook onverwachtse meevallers. Gisterenavond ging ik pas om 12.00 uur naar bed want door het gezellige gesprek en etentje met de Nederlandse eigenaar van het guesthouse in Belmopan, startte ik te laat met de voorbereidingen van mijn overtocht naar Chili op vrijdag 24 Jan. en ik wilde mijn weblog over Belize ook klaar hebben en de MapsMe kaarten van Chili downloaden op mijn 3 apparaten. En dat kostte me meer tijd dan ik verwachtte. Maar ik heb toch een aantal uren goed geslapen.

Na mijn ontbijt ga ik mijn website controleren op fouten en stuur hem de lucht in. Daarna ga ik inpakken en check uit. In de stromende regen loop ik naar de Belize bank (in de buurt van de busterminal) om de Belize dollars om te wisselen voor Amerikaanse dollars want die kan ik goed gebruiken in Argentinië. Naast mijn bagage moet ik ook nog de paraplui ophouden, en dat valt niet mee. Maar er blijken twee Belize banken te zijn. Toevallig loop ik eerst naar de verkeerde bank waar ze geen geld wisselen. Toen door de plassen op naar de andere Belize bank. Daar staat een rij wachtenden voor 2 geopende loketten. Het duurt best lang voordat ik aan de beurt ben. Ik wil de bus halen naar Belize City van 12.15 uur en ik ben pas om 12.05 uur aan de beurt. Die jongeman moest mijn paspoort hebben en mijn vliegticket waarvan hij een copy maakte. Daarna moest hij die gegevens weer invullen op een formulier. En uiteindelijk zei hij dat hij maar voor 250 Amerikaanse dollars mocht wisselen en ik kreeg het restant van 100 Belize dollars terug. Balen ! Inmiddels was het al 12.15 uur en was ik aardig gestresst. Toen toch maar hard naar het busstation gelopen, in de regen, want vaak vertrekken die bussen te laat, maar nu dus niet. Volgens het bord moest ik wachten op de volgende bus van 13.15 uur. Maar het toeval wil dat er een Express bus gaat om 13.45 uur naar Belize City die ik kon nemen. Uiteindelijk werd het toch nog 13.00 uur voordat hij vertrekt en hij arriveert om 14.15 uur op het busstation van Belize City. Men had mij geadviseerd om daar de bus te pakken naar de internationale luchthaven een niet de taxi want die vragen heel veel geld. Dus bij het busstation vraag ik waar de bus naar de luchthaven vertrekt. Maar daar hoor ik dat er geen rechtstreekse bus naar de luchthaven gaat , maar dat ik een locale bus moet nemen naar de “ junction” voor 2,5 Belize dollar en vandaar een taxi moet pakken voor 7-8 Belize dollar. Dus ik loop 1 straat verder en daar staat de lokale bus , maar die blijf daar staan tot 15.00 uur. Ik word ongeduldig en vraag aan de geldophaler of er geen andere bus naar de luchthaven gaat. En uiteindelijk kan ik overstappen op een andere bus die ook slechts tot die “ junction” gaat. Maar die bus schiet ook niet op en stopt en wacht op heel veel plaatsen. Uiteindelijk ben ik om 15.30 uur op de junction ( mijn vliegtuig vertrekt om 17.30 uur). Ik zie een taxi en die vraagt 15 Belize dollars voor 2 km ). Hij heeft haast en wil niet wachten als ik aarzel. Daar krijg ik het advies om de straat over te steken want daar komen meer taxi’s langs. Terwijl ik dat doe, het regent nog steeds, stopt een auto en vraag de chauffeur of ik naar de luchthaven moet. Ik bevestig dit en ik mag instappen. Wat was ik blij met dit aanbod. Zij gingen hun zoon ophalen die op de luchthaven werkt. Dus om 16.00 uur arriveer ik , zeiknat, op de luchthaven. Er stond een niet zo lange rij bij de incheckbalie van Copa airlines, dus ik had nog tijd om naar de wc te gaan, maar geen tijd meer om mijn 126 Belize dollars nog om te wisselen. Bij de incheckbalie stond dat buitenlanders 58 Amerikaanse dollars exit fee met een creditcard moesten betalen ( niet cash), maar bij mij vroegen ze niets. Waarschijnlijk zat dat bedrag al in mijn vliegticket prijs. Toen moest ik weer een “ migratie briefje “ invullen en kon ik doorlopen bij de security. . Ik hoefde mijn hand bagage gelukkig niet te openen en mijn doorweekte schoenen niet uit te doen. Inmiddels was het 16.30 uur en was het tijd om te “ boarden” , maar ik wilde nog steeds mijn geld wisselen. Daarom spreek ik een medewerkster aan of zij wist waar ik geld kon wisselen.Officieel kon dat toen niet meer, na de security, maar zij wilde voor mij wel gaan informeren bij winkeltjes op die verdieping. Eerst lukte het haar om 50 Belize dollars te wisselen voor 25 Amerikaanse dollars en bij een tweede poging kreeg ze voor 20 Amerikaanse dollars gewisseld maar daarvoor moest ze wel “ charge” betalen. Uiteindelijk bleven er maar 4 Belize dollars ($8) ongewisseld. Die en wat munten heb ik haar cadeau gegeven voor de moeite die zij voor mij had gedaan en daar was ze wel blij mee. Ik loop daarna naar Gate 5 en kan instappen. Ik doe mijn doorweekte schoenen en sokken uit en sla mijn roze jasje om mijn voeten om ze op te warmen. Ik moest eerst bijkomen van alle consternatie van deze dag , maar was wel blij dat het tot nu “goed” was verlopen. Het is 2 uur vliegen naar Panama City. Om 19.30 uur ( Panamese tijd, 20.30 uur) gaan we landen en dan moet ik mijn natte schoenen en sokken helaas weer aandoen.

Dan op naar de 2de vlucht van Panama city naar Santiago de Chili die rond 21.30 uur de lucht in zou gaan.Ik kom pas om 21.15 uur, als laatste, bij de gate aan (want ik zat achter in het vliegtuig en was de laatste bij de handbagage controle en het was ver lopen naar de volgende gate ) en ze zitten al op me te wachten. Maar in het vliegtuig blijkt dat de vlucht vertraging heeft en uiteindelijk pas om 22.05 uur vertrekt. Ik doe weer mijn natte sokken en schoenen uit om ze te laten drogen. Maar de airconditioner staat te laag afgesteld waardoor ik het koud heb met koude voeten. Ik krijg sokken van de buurvrouw, wat heel aardig is. Na het eten van rijst met kip en een salade probeer ik te slapen, maar dat lukt niet zo best. Maar om 6.00 uur in de ochtend landen we in SANTIAGO DE CHILI, maar voordat we uit het vliegtuig zijn is het 6.30 uur. Bij de douane krijg ik een stempel van Chili en een PDI briefje ( = Policia de Investigaciones de Chili). Dit is een belangrijk briefje want een buitenlander die dit briefje in zijn hotel/ hostel laat zien hoeft geen 19% belasting te betalen. De trolleytas rolt al snel van de lopende band.

Inmiddels is het ZATERDAG 25 januari ; SANTIAGO DE CHILI

Als eerste ga ik geld pinnen want zonder geld kom je niet ver. Dit gaat goed, want het lukte zelfs met mijn gewone bankpas bij de Santander Pinautomaat. Omdat het nog zo vroeg is, besluit ik eerst maar wat te gaan eten en mijn achterstallige e-mails te gaan lezen op de luchthaven. Rond 10.00 uur ga ik een Uber Taxi bellen. Ik had mijn twijfels of dat dit hier zou lukken want Uber is hier officieel verboden en vaak mogen ze geen mensen ophalen bij de luchthaven en vaak heeft de luchthaven geen goede wifi verbinding om Uber te bellen. Maar de chauffeur reageerde met “ kom naar de 3de verdieping op de luchthaven en ga dan door deur 3 naar buiten” En warempel daar stond de Uber taxi op mij te wachten. De kosten waren ongeveer €15, dus dat viel wel mee. De temperatuur buiten was op dat moment 19 graden , maar volgens de weerberichten zou het vanmiddag tot 32 graden worden. Hij zet me bij het PARIWANA HOSTAL af , wat op een andere plek lag dan MapsMe aangeeft. De officiële check in tijd is 14.00 uur, maar de receptie registreert me al wel en ik mag betalen. Het is gunstiger voor mij als ik hier met Amerikaanse dollars of met een creditcard betaal i.p.v. met Chileense peso's want dan hoef ik geen “ charge “ ( 19% BTW ) te betalen. Dus ik pak mijn gewisseld Amerikaanse dollars en dan blijkt dat 1 briefje van $20 vals te zijn en op een ander briefje van $20 zitten inktvlekjes op de rand en die accepteerden ze ook niet. Dus die aardige mevrouw op de luchthaven had me bedrogen bij het geld wisselen. Toen ik dat hoorde was ik best ontdaan. De receptionist had er begrip voor en zei toen dat als ik nu met Chileense peso’s zou betalen, ze geen extra kosten ( 19%BTW) in rekening zou brengen. Daarna heeft ze me rondgeleid in het mooie en grote hostal met mooie muurschilderingen. Ze hebben zelfs een mooi restaurant, een gezamenlijke keuken en een studeer/ werkruimte en een grote tuin. Ik ga eerst buiten zitten met een broodje en een kop thee. In de schaduw onder een boom is het nog wel uit te houden, maar in de zon is het te warm (32 graden). Daarna ga ik wat boodschappen halen. Ook hier zijn veel supermarkten in Chinese handen en verkopen veel chinese producten. Inmiddels is het 15.00 uur en kan ik op mijn kamer. Ik krijg een laag bed v.e. etage bed, in een gemengde dorm voor 8 of 10 pp. Ik was in de veronderstelling dat ik ook voor Chili aangepaste stekkers moest hebben, maar dat bleek niet het geval te zijn en kan ik gewoon de Nederlandse stekkers gebruiken. Na me geïnstalleerd te hebben ga ik de omgeving verkennen. Maar ik ben moe en terwijl ik op een bankje zit voel ik me af en toe wegzakken (knikkebollen). Het blijft tot 20.30 uur warm, zonnig en licht, en dat is een groot verschil met Belize en Mexico.

Daarna loop ik terug naar het hostel. Er wordt daar hele harde instrumentale muziek gespeeld en de jongelui zijn allemaal aan de drank. Tegen 23.00 uur ga ik naar bed. Naast mijn oordopjes stop ik ook mijn vinger in mijn oor en neem een paracetamol want ik wil wel slapen.

ZONDAG 26 JANUARI; SANTIAGO DE CHILI:

Ondanks de herrie heb ik aardig beslapen. De douche is wel koud, maar het is te verdragen bij die hoge buiten temperaturen.Om 9.30 uur ga ik de stad verkennen en neem een lunchpakketje mee. Eerst loop ik naar de Calle Daudignac in de wijk BELLAVISTA waar veel mooie STREET ART is. Daarna naar het rustige Parque Forestal, dat naast de snelstromende rivier Rio Mapocho ligt. Aan het eind van het park ligt het prachtig gerestaureerde pand van Museo Nacional de Bellas artes en het Palacio de Bellas Artes. Ik vervolg mijn weg naar de Mercado Central , dit is een vismarkt met heel veel vis en schelpdieren. Buiten verkopen ze fruit, bij sommige kramen is dat heel goedkoop bv 1 kg bananen voor 1000 pesos (€1).Daarna loop ik naar de Palacio de la Moneda = het Paleis van de munt. ( 1784-1805). Hier zetelt de president van de republiek Chili en hierin bevinden zich ook de kantoren van 3 ministers. Daarna loop ik naar Cerro Santa Lucia. Dit is een groene heuvel in het centrum van de stad. Het staat bol van geschiedenis en de stad is hier ook gesticht. Ik ben naar de top gelopen waar je een mooi uitzicht hebt op de stad en de omliggende heuvels. Tien jaar geleden ben ik hier ook geweest en had ik een hotel vlak bij de Cerro Santa Lucia. Terwijl ik richting de begraafplaats loop kom ik weer langs een groenten- en fruitmarkt. Daar koop ik mooie grote kersen en aardbeien voor 1000 pesos per kilo . De Cementerio general is de grootste begraafplaats in Zuid Amerika. Het is een ministad op zich met veel witte tombes en kleinere graven die ingemetseld zijn in hoge muren . Hier komt de Chileense cultuur rondom de dood goed tot uiting. Ik heb hier ook het graf van voormalig president Salvador Allende bezocht.

Daarna ben ik moe van al dat lopen en die hitte en loop terug naar het Parque Forestal. Er zitten veel mensen op het gras te chillen en te picknicken want tot 20.30 uur is de zon nog warm. Ik kan hier ook heerlijk lezen en schrijven. Daarna koelt het af tot 22-23 graden.

In het hostel zitten naast Europeanen, Australiërs en Canadesen, ook veel Amerikanen die behoorlijk hard praten. Slechts de helft van de bedden in de dorm zijn bezet.

MAANDAG 27 JANUARI ; SANTIAGO DE CHILI

Het is warm op de kamer en er staat maar 1 grote fan. Na het ontbijt koop ik eerst online een busticket voor de Flixbus naar Valparaiso voor morgen. En daarna loop naar het BAQUEDANO metrostation (15-20min), waar ik een OV Card koop en hem daar laat opladen genoeg voor een ritje met de metro lijn 1 tot het metrostation Pajaritos: ook alvast voor morgen.Daarna doorgelopen naar metrostation universidad de Chile. Dit is een van de mooiste metrostations van de wereld , volgens de Huffington Post. In het metrostation is de enorme muurschildering “Memoria Visual de una Nación” uit de jaren ’90 te zien. Het laat de geschiedenis van het land zien, verdeeld in een muur met het verleden en een muur met de toekomst. Vervolgens ben ik via de winkelstraat naar Plaza de Armas gelopen en door naar de VEGA MARKT. Dit is een enorm grote markthal met groenten en fruit voor een lage prijs. Daarna loop ik verder naar de CERRO SAN CHRISTOBAL Pio Nono.Daar wil ik een kaartje kopen voor de TELEFERICO en Funicul (treintje) om de cerro/ heuvel op te gaan, maar die gaan vandaag niet. Dit is wel een teleurstelling. Ik kan wel met een panorama bus omhoog en terug gaan. (ik krijg wel korting omdat ik ouder ben dan 60-65 jaar.) Daar heb ik rondgelopen en heb de Cumbre , de kerk van Maria en het standbeeld van Maria op de top van de heuvel gezien. Het is erg warm , het zou 32 graden worden vanmiddag. Ik besluit om naar beneden te gaan lopen , ondanks dat ik een retourticket voor de Panorama bus had genomen . De parkeerwachter adviseert me het pad te nemen ipv de verharde weg , want dat is korter en er rijden geen auto’s. Ik doe er slechts 45 min over. Beneden aangekomen zie ik een 60 dame aan wie ik het niet gebruikte retourticket wil geven. Maar ze wilde niet naar mij luisteren en holde achter haar man aan. Waarschijnlijk was ze bang dat ik haar wilde misleidde.Daarna ga ik weer uitrusten , lezen en schrijven in het Park Forestal.

DINSDAG 28 JANUARI; van SANTIAGO DE CHILE naar VALPARAISO;

Dit is het 1ste adres in 2 maanden reizen waar ik ‘s nachts zoveel wakker ben gemaakt door muziek en door slaapgenoten die opstonden of aan het rommelen waren. En diegene die dat waren lagen vanochtend om 9.30 uur nog te snurken .Tijdens mijn ontbijt zet ik nog wat foto's op mijn weblog van Belize, daar was ik nog niet eerder aan toe gekomen. Daarna pak ik mijn trolleytas in en check uit om 10.00 uur. In 20 min. loop in naar metrostation BAQUEDANO. Daar moet ik met een trap naar beneden. Maar als ik de trolleytas al een paar treden naar beneden heb gesjouwd, vraagt een man mij of ik hulp nodig heb ensjouwt vervolgens mijn trolleytas verder de trap af. Overal zijn aardige behulpzame mensen !! Daar pak ik metro 1 naar het metrostation Pajaritos. Daar spreek ik een Chileense man die 4 jaar in Frankrijk gewoond had en Engels en Frans sprak. De metro rijdt soepel en geluidloos. Maar in de metro wordt muziek gemaakt : eerst zingt een jongen en daarna spelen 3 mannen trompet en gaan daarna met de pet rond. Bij de 12de halte ( na 11 min.) moet ik eruit bij metrostation Pajaritos. Daar moet ik weer een trap omhoog en nadat ik zelf ben begonnen krijg ik ook nu hulp.De bussen van verschillende maatschappijen staan net buiten het metrostation. Ik ben een half uur te vroeg. Om 11.30 uur neem ik de Flixbus naar Valparaiso. De bus is maar half vol.Op afstand zie ik heuvels/ bergen en droog gras (minder groen dan in Belize) en hier en daar staat een huis en een fabriek, vlaktes met zonnepanelen en druivenplanten. De bus arriveert om 13.00 uur bij de terminal Rodoviário in Valparaiso. Ik ga meteen informeren naar een busticket voor de nachtbus naar Pucon voor a.s. vrijdag. Het hostel in Valparaiso had mij doorgegeven dat ik het beste een ticket kon kopen bij Tran Santin Er gaat alleen een nachtbus om 19.15 >> 0.800 uur. Ze hadden nog slechts 2 stoelen onbezet en die kosten 55000 pesos( op vrijdag is het altijd druk met busreizen en zijn de tickets het duurste). Ik koop een ticket en zit op stoel 37 (de andere vrije stoel zit ergens achterin). (De nachtbus van Condor is nog duurder nl. 70.000-80.000 pesos. Dus ik heb 20.000 pesos uitgespaard.)

Daarna loop ik naar de Plaza O’Higgins waar ik de locale bus hoop te vinden naar mijn hostel. Op Google lees ik dat ik buslijn 211 richting Aduana moet hebben, maar het hostel heeft me doorgegeven dat ik elke bus richting Puerto of Aduana kan pakken .Voor alle zekerheid vraag ik het aan een meneer die daar staat en die helpt me om de trolleytas de bus in te krijgen

Hij kost maar 300 pesos en de chauffeur waarschuwt me als ik uit moet stappen bij de Urriola street en Escalera Fischer / Fischer Stairs in Cerro Conception. Daar moet ik een heuvel oplopen en daarna de mooi gekleurde Fischer trappen op. Het is een hele kluif, maar ik krijg hulp van een mevrouw. Ik bel om 14.30 uur aan bij mijn hostelCASA VOLANTE.Mijn dorm is nog niet klaar, maar de bagage wordt opgeslagen. Ik kan betalen met pesos of met Amerikaanse dollars . Maar het is voordeliger om met dollars te betalen , want als ik met pesos betaal moet ik 19% BTW extra betalen , maar dat geld niet voor dollars. Ik betaal dus $39 voor 3 nachten. Ik geef ook het dollarbriefje met aan de rand inkt, wat ze niet accepteerde in het hostel in Santiago de Chili, maar hier wel. Dus ik lijd $20 minder schade. Daarna ga ik eerst boodschap-pen halen op de markt en bij de supermarkt.Het is ideaal dat MapsMe alle kruidenierswinkels in de buurt aangeeft, dus hoef je minder te zoeken (dit geldt ook voor pinautomaten en toeristische bezienswaardigheden) In dit hostel slaap ik in een dorm met3 etagebedden, ik kies het onderste bed nr. 4. Buiten de kamer bevinden zich 3 badkamers met douche en wc. Op dezelfde verdieping zijn 2 zitruimtes en een buiten balkon. Beneden is de keuken met ook nog zitruimte. Ik maak eerst een kop oploskoffie en ga daarna de stad bezoeken. VALPARAISO is een bijzondere plaats aan de Stille oceaan / baai en is gebouwd op een aantal heuvels. Daarom heeft het enorm veel lange en soms gekleurde trappen. Het heeft ook veel gekleurde huizen met Street art. Ik loop naar een aantal mooie uitzichtpunten; zoals de Paseo Gervasoni en Paseo Atkinson en Paseo Dimalow vanwaar je op de Baai kijkt en naar de huizen tegen de berg. Er zijn ook diverse ouderwetse liften ( funicular of ascensor in het Spaans), zodat de mensen niet altijd trappen hoeven te lopen. Een ritje kost maar 100 -300 pesos. Ik bekijk ascensor Reina Victoria en Ascensor Concepcio . Ook ben ik bij enkele parken geweest, bij een ruïne , het kerkhof en het cultureel centrum. Sommige wijken zijn armoedig, maar de wijk waar mijn hostel bevindt is heel mooi en kleurrijk .Hier is de zonsopgang om 7.00 uur en zonsondergang om 21.00 uur, dus een lekker lange dag.

WOENSDAG 29 JANUARI ; VALPARAISO

Het was een heel onrustige nacht. Naast onze dorm Is een buitenterras en daar bleven tot 12.00 uur hostelgasten luid praten en ons raam stond een stukje open voor de frisse lucht. En 1 kamergenoot ging pas laat naar bed en maakte daarbij veel lawaai en licht.Ik sta pas om 8.00 uur op want hier zijn de nachten en ochtenden fris , 13 graden, en dan hoef ik niet zonodig vroeg op stap te gaan en in de avond blijft het tot 21.00 uur licht. Vandaag overdag zou het niet warmer worden dan 18 graden.

Na mijn zelf gemaakte ontbijt , loop ik richting de zuidkust . Ik heb mijn lange (afrits) broek aangetrokken wegens de lage temperatuur en de dichte bewolking. Ik loop eerst naar de PLAYA LAS TORPEDERAS. Dit is een klein zandstrand waar een paar mensen op hun handdoekje liggen. Ze hebben daar een prachtige wandelboulevard gemaakt, met aan de ene kant de Avenida Altamirano en aan de andere kant het water Caleta Torpederas. Er lopen maar weinig mensen. Er liggen mooi zwarte rotsformaties in het water. Voor de mooie uitzichtpunten , zoals de mirador pidra feliz, moet ik de weg naar omhoog volgen.Het is weer een hele klim, maar het is goed voor mijn conditie. Als MapsMe geen uitzichtpunten meer aangeeft, volg ik de route naar Palacio Baburizza. Ik moet hiervoor het binnenland in en via kruip en sluiproutes bereik ik mijn bestemming. Maar om 16.00 uur trekt de lucht open en gaat de zon schijnen en de gevoelstemperatuur gaat duidelijk omhoog

Het Palacio ligt in het centrum , 4 min. van mijn hostel, en is nu een museum. Hier vandaan heb je mooi zicht op het dok, de veerboot en Caleta Grande. Bij Palacio Astoreca ga ik om 17.30 uur nog een uurtje in de zon lezen en schrijven.

De avond verloopt rustig. Mijn kamergenoten zijn jongelui uit Denemarken, Engeland en Duitsland, Chili en Argentinie. We praten met elkaar in het Engels en Spaans.

DONDERDAG 30 JANUARI : van VALPARAISO naar VIÑA DEL MAR

Het was vannacht heerlijk rustig. Uit voorzorg hebben we het raam maar dicht gedaan. ‘s Ochtends doe ik maar weer mijn lange afritsbroek aan want vannacht was het maar 13 graden en voor overdag geven ze 18-19 graden op en bewolkt. Als eerste ga ik uitzoeken waar ik a.s. vrijdag de locale bus moet pakken die mij naar de busterminal brengt voor de bus naar Pucon. Het is even zoeken en vragen, maar ik vind de “parade” , waar ik alle bussen kan pakken met het opschrift “ Pt. Montt”. Dus met die kennis hoef ik vrijdag niet meer te zoeken.

Daarna loop ik 9 km naar VIÑA del Mar.Ik kan vnl. een brede stoep / boulevard volgen die loopt tussen de autoweg (avenida Espana) en het water ( Caleta Grande). Het is nog steeds nevelig en er liggen vele schepen voor anker in het water.Onderweg bezoek ik nog een vismarkt, met veel vis en schelpdieren. Door mijn eigenwijzigheid loop ik verkeerd, wat me zeker 45 min. extra kost. Ik passeer 2 stranden; de PLAYA PLACERES en CALETA PORTALES ( inham portalen). Om 13.30 uur ben ik, op het plaza principal in VIÑA DEL MAR. Deze stad behoort bij de grotere steden van Chili en heeft een modern centrum met veel winkels. Ik maak een foto bij het RELOJ DE FLORES, bezoek het gemeentehuis/palacio presidentiële de Cerro Castillo. Ik loop een stuk over de pasear por la avenida Peru. Dit is een mooie boulevard waar een reuzenrad staat. Ik loop langs de Castillo Wulff. Dan is het inmiddels 15.30 uur en loop ik langs de kust weer terug.Hierbij moet ik 2x het spoor oversteken van het treintje dat rijdt tussen Valparaiso enVina del Mar. Ook vandaag breekt de lucht open om 16.00 uur en gaat de zon schijnen. Om 18.00 uur ben ik weer terug in Valparaiso. In plaats van al die trappen weer op te lopen pak ik nu de lift / ASCENSOR CONCEPCION en ben ik weer een ervaring rijker

Ik ga zitten en uitrusten bij het Paseo Gervasoni uitzichtpunt, waar de zon nog schijnt en een bank leeg is. Om 19.40 uur stap Ik op, de zon is weg en het wordt fris, en loop in 4 min naar Casa Volante. Ik heb vandaag 25 km gelopen. Terug in mijn hostel zie ik dat ik een rood verbrand gezicht heb , dus de zon heeft hier heel veel kracht, ik las een UV waarde van 10. Er liggen al weer nieuwe mensen in de dorm. Ik ga om 23.00 uur naar bed en ben nu de 1ste die in bed lig. Hier gaan ze duidelijk later naar bed en staan ook later op. Het zal wel met het weer te maken hebben.

VRIJDAG 31 JANUARI; van VALPARAISO naar PUCON

Ik heb goed geslapen en ben niet wakker geworden toen mijn slaapgenoten naar bed gingen. Ik sta om 7.30 uur op. Ga me douchen en mijn haar wassen. De anderen liggen nog te slapen dus ik moet me stil aankleden. Na mijn ontbijt zet ik foto’s op facebook van Santiago de Chili en van Valparaiso. Vervolgens pak ik mijn laatste spullen in en check out om 12.00 uur. Ik kan mijn bagage opslaan in het hostel. Daarna loop ik de trap op en ga weer zitten bij Paseo Gervasoni uitzichtpunt op de haven, waar de zon schijnt. Het is vandaag zonnig en de lucht is blauw en er staat een licht briesje., bij 20 graden. Hier ga ik lekker lezen en schrijven. Zo kom ik de tijd wel door tot ik naar de bus moet. Maar om 16.00 uur ga ik eerst naar de bakker en markt om brood en fruit te kopen voor de lange busreis ( minimaal 13 uur). In de keuken van het hostel eet ik nog een tortilla met ei en groenten. Daarna loop ik naar de bushalte en pak de locale bus naar de busterminal. Een aardige meneer helpt me met mijn koffer en vraagt de chauffeur om mij dicht bij de terminal af te zetten. Ook nu krijg ik van verschillende mensen te horen dat ik mijn mobiele telefoon op moet bergen want er schijnen daar veel dieven rond te lopen die het vooral gemunt hebben op de mobieltjes van buitenlanders. Om 19.15 uur stap ik in de bus van Tran Santin. Het is een dubbeldekker en ik zit beneden in lekkere semi cama stoelen (half liggend). Tot VIÑA DEL MAR zit ik daar helemaal alleen , en dat voelt raar. Maar in Viña del Mar en in Santiago de Chili stappen meerdere mensen in. Tot 23.00 uur lees en schrijf ik en daarna doe ik mijn oordopjes in en oogmasker op en ga ik slapen .

Inmiddels is het ZATERDAG 1 FEBRUARI : PUCON

We komen inderdaad rond 0.8.00 uur aan op de bus terminal van Pucon. Ik loop direct door naar Hostel Raiz, in 15-20 min. Aan de buitenkant kant is het alleen herkenbaar aan nr. 32, maar de naam RAIZ zie je niet. Aangezien ik met Chileense pesos betaal en het PDI briefje kan laten zien, krijg 19 % BTW korting. Om 13.00 uur is de officiële inchecktijd, dus ik kan nog niet op mijn kamer. Maar ik kan wel de keuken gebruiken en maak koffie en eet buiten aan tafel mijn brood op.De zon is behoorlijk heet terwijl ze maar een temperatuur opgeven van hooguit 23 graden.

Daarna ga ik geld pinnen want mijn Chileense peso's zijn bijna op. Je kunt maar max. 200.000 pesos (€200). Vervolgens loop ik door naar de Pullmanbus terminal waar ik een busticket koop van de busmaatschappij IGI LLAIMA , de enigste busmaatschappij die 1x per dag naar SAN-MARTIN-DE-LOS-ANDES in Argentinië rijdt. Ik koop een kaartje voor dinsdag 4 februari om 11.00 uur. Meer dan de helft van de bus is al bezet. En tenslotte ga ik nog boodschappen halen en loop terug naar het hostel waar ik om 13.00 uur officieel kan inchinchecken. Ik slaap hier in een dorm voor 6 personen. Ze hebben een onderste bed voor mij vrijgehouden. Er zit een balkon bij en een wc .

In Pucón heb Je een mooi uitzicht op de besneeuwde VILLARRICA VULKAAN. Deze vulkaan heb ik 10 jaar geleden beklommen en dat was prachtig. Maar nu vragen ze voor een excursie naar die vulkaan €120 .Daarna naar het grote park PARQUE COSTANERO waar ouders met kinderen in trapauto’s zitten en daarna naar het zwarte lava strand genaamd PLAYA GRANDE aan het VILLARICA MEER. Het is druk aan het strand waarschijnlijk omdat het zondag is. De meeste mensen zitten onder een parasol ivm de sterke zonkracht. Er staat een aardige wind. Op sommige plekken kun je over houten planken lopen, maar met sandalen over dat lavastrand is geen pretje want die steentjes kruipen in je schoenen en dat is pijnlijk. Maar verder op hebben ze wel een grind pad aangelegd en dat loopt een stuk makkelijker. Het is inmiddels 17.30 uur en het is nog aangenaam warm. Er staan witte kopjes op het water en de bergen staan aan een kant mooi te pronken. Rond 19.00 uur stap ik op en loop terug naar mijn hostel. Door de harde wind wordt het iets frisser.

In de keuken maak ik een tortilla en ga aan de tafel in de kamer spaans doen en mijn verslag schrijven. Rond 23.00 uur ga ik naar bed

Zondag 2 februari; PUCON

Niet zo'n lekkere nacht gehad . Ik werd verschillende keren wakker van de krakende bedden en vloer. En vanochtend moesten een paar kamergenoten vroeg op staan om de vulkaan Villarrica te beklimmen. Maar ja, ik heb vakantie en dan hoef ik me er niet zo druk over te maken.Het is bewolkt en maar 13 graden buiten. Er wordt voor vanmiddag regen voorspeld. Daarom ga ik met een parapui, poncho, lange afritsbroek, vest,roze jack en bergschoenen op stap. Eerst loop ik naar Het Santa Clara-klooster. Dit klooster, de thuisbasis van de Clarissen Kapucijnen. Het ligt op een heuvel. Op de verharde weg er naar toe bevinden zich 14 staties met de lijdensweg vanChristus. Boven aangekomen heb je een spectaculair panoramisch uitzicht over de stad. Daarna bezoek ik het ernaast gelegen begraafplaats/ cemetery van Pucon die enkel uit witte graven bestaat. Hiervandaan heb je een mooi uitzicht op de verderop gelegen Villarrica vulkaan. Inmiddels heb ik op de kaart van MapsMe gevonden waar de CLARA WATERVAL ligt (Salto/cascade del Claro). Hiervoor moet ik 8 km lopen op een weg met een stijging van 500 m. Het is een hele klim er naar toe. Maar het is de moeite waard want onderweg valt veel te zien zoals groenten winkels met enorm grote watermeloenen en uien, mooie houten chalets en vakantie huizen en er staan veel bramen-struiken met rijpe bramen. Tot 13.30 uur is het droog en daarna begint het licht te regenen. Dan ben ik inmiddels aangekomen bij het steile pad in het inheemse bos waar ik wat beschut loop onder de bomen. De toegangsprijs voor volwassenen is 3000 pesos en aangezien ik bij de ouderen hoor betaal ik maar 2000 pesos. Vervolgens moet ik afdalen op een lang en slecht onderhouden trap die wat glibberig is, maar gelukkig kan ik meoveral vasthouden aan arm-leuningen. Aangezien ik op dat moment alleen ben, neem ik geen risico en doe het rustig aan. Het is een waterval van ongeveer 90 meter. Er is een uitkijkpunt met uitzicht op de waterval en de mogelijkheid om af te dalen naar de voet van de waterval. Hij is lang en smal. Daarna moet ik weer al die trappen op in het bos, maar vanaf de verharde weg gaat het alleen maar bergafwaarts. Het is opvallend dat hier in Argentinië geen enkele automobilist stopt en je een lift aanbiedt. In Nepal en Indonesië zouden wel 10 automobilisten gestopt zijn. Om 16.00 uur begint het weer te regenen en haal ik mijn paraplui te voorschijn. Ik moet hem stevig vasthouden want het waait behoorlijk. Op weg naar mijn hostel kom ik een heel groot Commercieel centrum tegen. Deze komt als geroepen want hier kan ik even schuilen en een aantal cosmetische spullen kopen tegen een redelijke prijs. Rond 17.30 uur ben ik weer terug bij mijn hostel en zie ik dat ik vandaag 24 km heb gelopen. Maar ‘s avonds kan ik uitrusten. Dan download ik de kaarten van Argentinië op MapsMe en stuur hostel Bike in San Martin een bericht met de vraag: hoe ik het beste van de terminal in San Martin bij het hostel kan komen. Ze schrijven meteen terug dat ik daar elke collectivo kan pakken behalve 8. Hiervoor moet ik wel een soort OV kaart kopen op de busterminal. Dat weten we ook al weer en kan ik met een gerust hart gaan slapen.

MAANDAG 3 FEBRUARI; PUCON.

Tijdens het douchen was ik meteen wat shirtjes , sokken en handdoek uit en hang ze te drogen op het balkon want het zou vandaag mooi weer worden, met 23 graden. Nu kan ik weer buiten in de zon ontbijten. Een Frans meisje komt naast me zitten en vertelt dat ze 8 maanden vakantie heeft en eerst helemaal Chili doet, daarna Argentinië, Brazilië, Bolivia, Peru en Colombia. Ze wil ook de meren route gaan fietsen in 3 weken en de tent heeft ze bij zich. Ik ben jaloers op haar.Daarna ga ik eerst , bij een wisselkantoor in Pukon, 20 Chileese pesos wisselen voor Argentijnse pesos zodat ik in ieder geval in San Martin in Argentinië een OV kaart kan kopen of een taxi kan nemen naar het hostel. Daarna loop ik via de PARQUE COSTANERO , waar diverse plezierjachten liggen en een zanger Amerikaanse liedjes zingt ) naarPlaya Carmelito, 7 km buiten de stad.Uiteindelijk ben ik rond 12.30 uur op het strand. Dit is ook een zwart lavastrand met veel stenen. Gelukkig heb ik nu mijn dichte schoenen aan , maar desondanks is het lastig lopen. Een paar mensen zwemmen in het water en liggen op het strand. Ik loop naar de einden van het strand en ga op een houten pier zitten en geniet van de bergen die het VILLARICA MEER omgeven. Op de terugweg ga ik bij Parque Costanero uitrekenen hoeveel geld ik in Argentinië denk uit te geven en ‘s avonds stuur ik via Western Union geld naar mijzelf in Argentinië.Dit is voordeliger want bij de Argentijnse pinautomaten kun je maar maximaal rond €100 in Argentijnse pesos opnemen en elke keer als je pint moet je 2,5% koersopslag betalen. 's Avonds hebben we nog een akkefietje met een w.c. deur. De buurman, die een tweepersoonskamer naast de onze had, had de deur op slot gedaan en kreeg hem niet meer open. Dat had tot gevolg dat wij geen gebruik konden maken van de w.c. en douche. De receptionist moest eraan te pas komen om hem van het slot af te krijgen.

.

DINSDAG 4 FEBRUARI: van PUCON (Chili) naar SAN MARTIN DE LOS ANDES (Argentinië)

Het was weer een piepende en krakende nacht veroorzaakt door de houten etage bedden. Hierdoor werd ik vaak wakker.

Het belooft een mooie dag te worden met een temperatuur van 25 graden. Ik kan buiten aan tafel in de zon al ontbijten. Rond 10.00 uur check ik uit en loop naar de busterminal waar ik al om 10.30 uur ben. Daar ga ik buiten op een bankje zitten in afwachting op de bus van IGI LLAIMA naar SAN MARTIN. Nu begrijp ik dat deze bus al half vol zat toen ik hem boekte want, er stapt een Internationale groep in , met de Peruaan Harrie als reisleider. Hij zit naast mij en spreekt enkele woorden Nederlands omdat hij voor Koning Aap heeft gewerkt. We passeren een mooi groen landschap en bossen en begroeide bergen wat fel afsteekt tegen de blauwe lucht. De afstand is 180 km. Er zitten veel bochten in de weg waardoor de bus niet hard kan rijden.Af en toe stopt de bus om iemand uit te laten stappen. Het wordt warm in de bus en op verzoek gaat de airconditioner aan. Het gaat redelijk snel bij de grensovergang want om 12.55 uur zijn we bij de Chileense grens (waar ze mijn DLM briefje inname) en om 14.15 uur zijn we klaar bij de Argentijnse grens. Zij vroegen alleen waar ga je naar toe en in welk hotel logeer je. Er is geen mogelijkheid om geld te wisselen. Dan moeten we nog 108 km naar San Martin . Daar komen we om 16.30 aan , dus de bus heeft er 4,5 uur over gedaan. Dit bergstadje ligt aan de rand van het meer van Lácar en wordt aan alle kanten omringd door beboste bergen. Het is ook de toegangspoort tot het Lanín Nationaal Park met een uitgedoofde vulkaan en talloze meren. Bij de busterminal van San Martin informeer ik meteen hoe laat de bus zaterdag naar Bariloche gaat. Daar blijkt dat hij om 9.45 uur, 15.00 en 18.00 uur gaat. Ik kan dan nog geen ticket kopen want daarvoor heb ik te weinig Argentijnse pesos op zak. Daarna ga ik op zoek naar een tarjeta de transporte voor de locale bus (soort OV kaart). Maar dan blijkt dat het loket alleen ‘s ochtends open is en om 12.00 uur sluit. Ik kan Uber (als die hier rijdt ?) ook niet bellen want ik heb geen wifi en geen simkaart. Dus er blijft niets anders over dan die 2,5 km te gaan lopen naar het hostel. Ik doe er 30 min. over en de route gaat door het centrum met veel winkels en dat geef wel wat afleiding. Het is hier ook nog warm . Kokkie zit bij de receptie in het BIKE HOSTEL.Ik heb hier ook een gemengde dorm met 6 bedden. Ik heb een onderste bed gekregen en er ligt zelfs een dekbed op (het zal ‘ s nachts wel koud zijn hier ?). In het hostel zijn diverse gezellige zitruimtes zowel binnen als buiten . Het ontbijt is inbegrepen in de prijs. Na me geïnstalleerd te hebben ga ik op zoek naar een Western Union. Ik had gelezen dat er een WU zit op de Avenida Rodolfo Koessler 1737, dus in dezelfde straat als het Bike hostel. Maar hij zat verscholen in een klein steegje en dat koste me wel wat moeite om hem te vinden. Ik ga daar naar toe met een dubbel gevoel want ik had inmiddels allemaal enge verhalen gelezen dat : ze niet meer dan €120 in ARS uitbetalen en dat je vroeg in de ochtend naar de WU moest gaan want anders is het geld al op. Maar ik zie op hun deur dat ze maar open zijn tussen 9.00 en 17.00 uur. En ik sta daar om 18.15 uur voor de deur.Maar de deur ging open en ze vroegen me wat ik kwam doen. Ik zeg geld ophalen bij WU. En ze lieten me gewoon binnen en gingen aan de slag met mijn gegevens en het MTCN volgnummer. Maar toen duurde het bijna 1 uur voordat het rond was , want ze kon mijn paspoort nummer niet in hun systeem vinden. In stilte kneep ik me dat het niet zou lukken en niet mijn geld zou krijgen. Maar uiteindelijk kreeg ik mijn gestortte geld uitbetaald in Argentijnse pesos en dat was meer dan ik had verwacht en een heel pakket 10.000 briefjes. Wat was ik op gelucht !! Eind goed al goed. Daarna ga ik boodschappen halen en maak in de keuken van het hostel mijn maaltijd klaar. In dit hostel zitten veel Argentijnse vakantiegangers. Je hoort het meteen aan hun Spaanse uitspraak en hun beker met mate (plus een thermoskan met heet water)

Het was weer een spannende dag , maar ik ben blij dat toch alles goed is verlopen.

WOENSDAG 5 FEBRUARI ; SAN MARTIN DES ANDES;

De nacht verloopt rustig. Alle bedden waren bezet.Ik sta om 7.30 uur op en ga me op de tweede verdieping douchen want op de eerste verdieping was de douche bezet.

Om 8.00 uur start het ontbijt. Een lange tafel was gedekt voor ieder persoon, met 2 sneetjes wit brood , jam en caramelpasta, een schaaltje met voorgesneden fruit. Koffie/thee , jus d’orange en melk met cornflakes kun je zelf pakken. Ik hou niet van wit brood en zoetigheid en daarom neem ik melk met cornflakes. Morgen zal ik bananen en pindakaas meenemen voor op brood. Het wordt vandaag een bewolkte dag met veel wind en de temperatuur is niet hoger dan 18 graden. Daarna loop ik naar de busterminal . Onderweg stap ik nog 2 chocoladewinkels binnen(er zijn er heel veel in San Martin). Er is een grote variatie inchocolade , maar ze zijn wel prijzig. Bij de busterminal koop ik voor a.s. zaterdag om 9.45 uur een bus ticket naar Bariloche. Vergeleken met gisteren is die nu €1,50 duurder geworden. De route gaat wel over de RN40, maar via de ramen zie je niet veel van de meren , zegt de caissière. Daarna loop ik naar het Lácarmeer. Dit meer ligt ingesloten in het Andesgebergte, op 630 meter boven zeeniveau. Het gebied rond het meer is grotendeels onbewoond, met uitzondering van de stad San Martín de los Andes aan de noordoostkust. Het meer heeft een oppervlakte van 55 km2 en een gemiddelde diepte van 167 m , met een maximum van 277 meter. Daar kun je ook een boottocht boeken naar Quila Quina of naar Hua Hum(plaatsjes aan het meer van Lacarmeer) . Deze boottochten zijn behoorlijk prijzig. Toevallig kom ik onderweg een kaartje tegen met wandelroutes naar verschillende uitzichtpunten. Ik besluit om naar Mirador (uitkijkpunt) BANDURRIAS te lopen. Dit is een route die door het land van de Mapuche-gemeenschap loopt, door een eikenbos en met prachtige panoramische uitzichten op het Lacarmeer. De wandeling van ca.1 uur gaat bergopwaarts en er lopen veel paden tussen de bomen door, maar dankzij MapMe kom ik uit bij het Bandurrias uitzichtpunt. In de omgeving daar, zie ik nog meer mooie uitzichtpunten waar ik naar toe loop. Het is wel jammer dat het vandaag zo hard waait want daardoor is het fris op die hoogte, maar het uitzicht is geweldig. Daarna loop ik terug. Ik moet oppassen dat ik niet uitglij want de zandpaadjes zijn kurkdroog en stoffig en de route gaat voornamelijk bergafwaarts. Ik informeer nog bij een reisbureau welke excursies zij aanbieden en bij de VVV welke wandelingen ik zou kunnen doen in de omgeving van San Martin. Er zijn genoeg wandelmogelijkheden. ‘s Avonds is het gezellig in het hostel en worden de dagelijkse activiteiten en avonturen uitgewisseld

DONDERDAG 6 FEBRUARI; SAN MARTIN DES ANDES

Ook nu is de nacht vrij rustig geweest, al was er 1 persoon die licht snurkte. Bij het ontbijt rooster ik het witte brood en smeer ik mijn eigen pindakaas erop, waardoor het een stuk lekkerder smaakt. Ik spreek nog een Argentijnse kamergenoot die zegt dat Argentinië de laatste jaren erg duur is geworden met name in toeristische plaatsen. Daarna ga ik op stap. Eerst op zoek naar ongezouten noten. Dat valt niet mee om die te vinden want de supermarkten hebben alleen maar gezouten noten. Maar uiteindelijk vind ik ze in een speciaalzaak.

Daarna bekijk ik nog het gemeentehuis van San Martin dat gehuisvest is in een gebouw in Zwitserse bouwstijl. Daarna ga ik Miradores / uitzichtpunten bekijken aan de andere kant van het meer.Ik kom ook nog langs een kerkhof en bedenk dat deze mensen ook hebben geleefd en nu liggen ze onder de grond. Dit zal ook met mij gebeuren, maar ik weet niet wanneer. Dus geniet maar van het leven Francine, nu kan het nog. De eerste helft van de wandeling gaat alleen maar bergopwaarts. Maar de lucht is helder en het bos waar ik doorheen loop is prachtig, met hier en daar mooi zicht op het Lacarmeer. Het is alleen jammer dat op deze zandweg ook auto's mogen rijden die het zand/stof flink doen opwaaien. Om geen stoflongen te krijgen ben ik genoodzaakt om mijn mond bakkes om te doen als er weer een auto passeert. Uiteindelijk loop ik door naar PLAYA ISLITA via de sendero Islita. Hier moet ik park-entree betalen van 5000 pesos. De Sendero/ pad gaat dan bergafwaarts en komt uit op een strandje met keien. In het water ligt een mooi klein begroeid eilandje.Er zijn mensen die daar naar toe zwemmen, maar die moeten eerst over stenen het water in en dat is pijnlijk. Ik ga op een grote steen zitten en eet mijn brood en sinaasappel op. Het is zeer relaxt . Er zitten wel wespen en dat vind ik niet zo prettig. Om 15.15 uur loop ik terug. Eerst de heuvel omhoog, daarna komik uit opdezelfde uitkijkpunten die ik gisteren bekeken heb, waaronder MIRADOR BANDURRIAS. Nu zijn er geen of nauwelijks mensen daar aanwezig en kan ik opnieuw genieten van het prachtige uitzicht. Daarna loop ik dezelfde route terug naar het hostel. Ik was blij dat ik op een gegeven moment een jong stelletje tegen kwam, want MapsMe wees me de verkeerde kant op. Maar uiteindelijk is alles goed gekomen. ‘s Avonds boek ik nog snel een excursie naar de 7 meren. Ik had mijn twijfels of ik dit wel of niet moest doen want zaterdag , als ik naar Bariloche verkas kom ik ook over de RN40, maar dan mogen we niet uitstappen bij de meren.

Vervolg, zie volgende verslag 1B; Chili en Argentinie

, Lago EsconZdido, Lago Correntoso, Lago speo Vern LagZoZahuel Huapi. Ook zien we onderweg een